Er is in de bijna tweeënhalf jaar van dit weblog wel een soort lijn gekomen in de ideeën die ik hier lanceerde. Ik heb bijvoorbeeld een definitie van duurzaamheid gevonden en uitgedragen waar ik tamelijk tevreden over kan zijn, hoewel die er bijna toe leidt dat ik alleen nog mag stilstaan terwijl ik mijn adem inhoud. Ik ben gaan geloven dat duurzaamheid en bevrijding met elkaar verbonden zijn, zo hevig zelfs, dat duurzaamheid zonder bevrijding eigenlijk geen duurzaamheid is.
Die bevrijdingsgedachte is niet van mijzelf; die heb ik opgepikt in de gemeenschap van de herwaarderingscounselers, waarvan ik zelf inmiddels deel uitmaak. In de gemeenschap van herwaarderingscounselers wordt erg zorgvuldig gewerkt. Eén van de dingen waar de gemeenschap zorgvuldig over is, is het verspreiden van de theorie. Het is niet handig om delen van de theorie buiten de context en zonder de reactie van de lezer te kunnen peilen, te verspreiden. Het is niet mijn taak en niet de bedoeling.
Dat van die taak en die bedoeling is proefondervindelijk vast komen te staan, en ik wil dat best geloven. Ik geloof dat de pen niet erg veel machtiger is dan het zwaard. De pen is bij lange na niet zo machtig als het persoonlijke contact. Bloggen heeft dus geen zin, maar zou als een boemerang bij me terug kunnen komen. Aangezien mijn ideeën allang mijn eigen ideeën niet meer zijn, is het eerlijker om hier te stoppen met bloggen. Waarvan acte.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten