Voor elke Albert Heijn moet eigenlijk een plein zijn. De enige echt democratische ontmoetingsplek van het moderne stadsleven is vóór de Albert Heijn. Een beetje ruimte, privacy, zon en schaduw vind ik juist dáár prettig. Gisteren viel daar, vóór Albert Heijn dus, een fietsachterlicht naast mijn zware zwaaiende boodschappentas. Een fietsachterlicht? Ik had geen fietsachterlicht gekocht, dus ik deduceerde ongelofelijk snel dat het zware zwaaien van mijn boodschappentas waarschijnlijk iets met het vallen van het achterlicht te maken had. En inderdaad, daar stapte een man op een fiets zonder achterlicht.
Ik zette mijn tas neer, raapte het achterlicht op en zei tegen de man: 'Hier. Uw achterlicht. Ik heb heb 'm geraakt met mijn tas.' De man deduceerde even snel als ik en zei (met een lach): 'Nou, ik hoop dat je WA-verzekerd bent.' Dit was een grapje. In no time hadden we samen het achterlicht weer op de fiets geklikt. Het was een klik-achterlicht. Pas een half uur later realiseerde ik me dat ik me rotgeschrokken was van zijn grapje. Wat is dat toch, met mannen, dat ze altijd elkaars koelbloedigheid aan het testen zijn?
5 opmerkingen:
Rik,
Er zat een virus in dit weblogje van je, waardoor nu mijn hele computer aan gort is. (Klik).
Grapje hoop ik, of niet? Echt schrik voelen, dat moet ik oefenen. Het is als Asterix en de Noormannen.
Ik denk dat het geen grapje is van Jelle. Mijn computer krijgt nu ook kuren. (Zucht).
Theo.
Heren wat gek: ik heb helemaal nergebns lsssts vnnnnggaakk kkdhfpqma;;dck;a ;;; a$((@@":
Flikker op! Jullie zitten me te fukken! Huuuuu! Jezus, stel je voor! Dat kan k verdomme toch niet helpen? Och, wat zou daarover in de gebruiksvoorwaarden van Blogger staan, waarmee ik ongelezen akkoord gegaan ben?
Een reactie posten