Het Groninger land is tamelijk heuvelachtig, hoewel 'heuvel' misschien niet het goede woord is, aangezien alle ongelijkheid hier met mensenhanden is opgetrokken en kunstmatig wordt onderhouden. Het Groninger land biedt de fietser twee uitdagingen: tegenwind en dijk- of wierdeopwaarts. Ik kan het niet helpen, maar voor mij is het effect gelijk: hard trappen. En die wind, daar kan ik wel iets mee. Nog geen promille van die wind wordt opgevangen in een windmolen. De windmolen staat stil, als een visser met een schepnet langs een stromende beek. Want wind is er niet alleen als je er tegenin fietst, maar ook als je stilstaat, zoals de visser met het schepnet.
Wat er ook is als je stilstaat, net zoals de wind, is die zwaartekracht. Maar ik kan geen schepnet verzinnen dat de zwaartekracht zelf kan opvangen. Vallende materie, zoals regen of het water uit een stuwmeer of een lawine, dat is geen kunst, maar die hoef ik niet, want die moet ook weer naar boven gebracht worden. Ik wil de grafitonen zelf in de zwaartekrachtmolen hebben!
2 opmerkingen:
Hmmm, niet helemaal hetzelfde, schijnbaar onmogelijk: zonnewindzeilen.
Ja, dat kan hè? Wat ik altijd begrepen heb is dat er theoretisch niet zo veel verschil was tussen fotonen en die zwaatekrachtdeeltjes. Behalve dat die zwaartekrachtdeeltjes ook nooit zijn aangetoond (geloof ik. Als natuurkunde erg fundamenteel wordt, word ik altijd een beetje vaag. Het interesseert me niet werkelijk geloof ik, net als de vraag of er leven is na de dood. Wat nou, dan ben ik toch dood??)
Een reactie posten