maandag 26 april 2010

raam en deur

Ik moet het opschrijven om het te geloven: ramen zijn geen deuren. Ik wil graag dat ramen eigenlijk deuren zijn. Ik wil graag dat het ding dat daglicht binnenbrengt en waardoor ik kan zien wat er buiten gebeurt - en ik bedoel niet een televisie - het ding is waarmee ik ook in contact kan komen met de buitenwereld.

Maar de nieuwe ramen, van driedubbeldik HR++ glas, laten alleen licht door, en verder niks. Als je buiten op driedubbeldik HR++ glas tikt, zou je het binnen dan horen? En dit venster op de wereld tocht helemaal niet. Stralingswarmte, die kan erdoor naar binnen, en als je pech hebt kan die straling er niet meer uit. Tenminste, ik vind dat pech, want in mijn wereld horen ramen te tochten en te beslaan en kun je door het raam het lokliedje van de ijscoman horen en kun je in het raam zitten of er met gekruiste armen op leunen en naar buiten kijken en kun je er sneeuwballen door naar binnen gooien of voetballen zodanig dat het glas breekt.

Ramen van driedubbeldik HR++ glas die open en dicht kunnen, hoezeer ik daar ook naar verlang, is net zo ouderwets als auto's met een verbrandingsmotor. Voor het open en dicht maken van het huis zijn er speciale attributen: deuren. Althans, zo heten ze op de begane grond. Maar ook op andere verdiepingen mogen de kamers best open, en ik zie ze ook steeds meer, hier op mijn eiland bijvoorbeeld: huizen met deurtjes, of luikjes. Niet voor het licht, maar alleen maar voor de lucht.

Geen opmerkingen: