Op vijfjarige leeftijd knipte ik het portret van Mellie Uyldert uit het tijdschrift Onkruid, plakte die op een tekenblad en tekende onder de knipwond die mijn onvaste kinderhand met de schaar ongeveer ter hoogte van Mellie's borsten had aangebracht met viltstift twee cirkels. Mellie Uyldert op de fiets, noemde ik deze collage. Een indigokind, dat was ik, en dat ben ik nog steeds. Artistiek, creatief en spiritueel van aard. Hoog intelligent en intuïtief.
Zoals het hoort heb ik - indigokind dus -een sterrenkind gekregen. Over bijvoorbeeld mijn zoon Jakob schrijft een nieuwetijdkinderenwebsite: Er komen op dit moment veel autistische kinderen naar de planeet. Ze zijn een belangrijk deel van de ascensie van de planeet naar de hogere frequenties. Hun werk is erg waardevol. Zij zijn waardevol. Zij zijn de sterrenkinderen. Ja, mijn zoon en ik!
Ik weet niet precies wat ascensie is (en mijn spellingschecker ook niet), maar uit begeleidende teksten maak ik op dat na de ascensie de wereld voor iedereen vreedzaam en fijn is. Dutch Comfort en de sterrenkinderen hebben ongeveer hetzelfde doel voor ogen. Voor wie zich ascensie niet kan voorstellen: ik stel voor dat we de sterrenkinderen het mijnenveld van de moderne samenleving laten inlopen terwijl we goed opletten hoe ze daarop reageren. Wat doen ze met een hybride-auto? En met een spaarlamp?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten