In het najaar legde ik het beste van de enorme appeloogst van twee verschillende bomen op zolder. Dat was minstens een hele dag werk. Daarna ging het heel subtiel aangenaam ruiken daar, maar echt intensief gebruiken deden we de appels niet. Vandaag trof ik ze aan, sommige in vergevorderde staat van ontreddering.
Opvallend was dat de appels die op de onderste planken lagen soms als een vulkaan uitgebrand leken, of in stukjes geëxplodeerd. Andere waren vloeibaar geworden en in hun schil in elkaar gezakt. Een stuk of drie waren zelfs enkele decimeters verplaatst. Op hogere planken waren de meeste appels nog blakend, hoewel ook die in de supermarkt zouden overblijven. Ik vermoed dat de hogere planken gewoon te hoog waren voor de beestjes die het op mijn wintervoorraad hadden voorzien.
Vandaag besprak ik het idee om een warmtekrachtkoppeling te laten lopen op oud vet, met de garagehouder uit het dorp. Hij was niet bang dat het niet zou branden en ook de over schadelijke uitstoot maakt hij zich geen zorgen. Het was de houdbaarheid, in de tank, waardoor hij zei: 'Het blijft wel organisch materiaal hè.'
Geen opmerkingen:
Een reactie posten