In Den Haag was ik de eigenaar van een Mercedes-Benz. Niet precies degene die hier afgebeeld staat, maar wel een die dezelfde attractie was voor vogels. De korst die deze auto uiteindelijk bedekte was waarschijnlijk nog wel dikker dan die van het plaatje. Mijn Mercedes-Benz was een klassieker, wat in de praktijk betekent dat het goedkoop is om 'm te laten stilstaan (verzeking, wegenbelasting), maar kostbaar om 'm te laten rijden. De zes-cilinder-in-lijnmotor dronk ongeveer één liter voor vier kilometer. Met loodvervanger.
Toen ik weer eens een ommetje wilde maken met de Mercedes-Benz deed ik 'm onderweg door de wasstraat: het intensiefste programma. Ik zat in de auto terwijl om mij heen de borstels en het schuim en de damp op de dertig jaar oude carosserie zwoegden. Toen de wasstraat het opgaf stapte ik uit om de prachtige klassieker in zijn witte lak te bewonderen. Er was niets gebeurd. Vogelpoep is hardnekkiger dan het intensiefste programma van de wasstraat.
Uiteindelijk, op eigen kracht en uit het zicht van het Haagse politiecorps (die het aldaar geldende verbod op het op de openbare weg wassen van auto's wel eens streng zou kunnen handhaven, het Haagse politiecorps kennende), met zachte borstels en groene zeep (uiteraard) heb ik de Mercedes-Benz weer helemaal op showroom-niveau gekregen. Hardnekkig, vogelpoep! En vogelpoep komt ook in allerlei kleuren! Ik wil de Škoda eigenlijk wel helemaal personaliseren; met vogelpoep. Lijkt me heel cradle-to-cradle, als alternatief voor autolak.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten