natuurvolk

Ik heb nog nooit een natuurvolk ontmoet. Wie nog het dichtste in de buurt kwam was mevrouw H, een alleenstaande senior aan wie ik alfa-hulp verleende, net nadat ik afgestudeerd was als ingenieur. Ik had toen geen beter idee over geschikt werk dan alfa-hulp zijn. Mevrouw H liep rechtop, verzorgde vele planten in haar huis en evenvele gemeenteleden in haar kerk. Waarom ik haar alfa-hulp verleende was een beetje raadselachtig: eigenlijk verleende zij mij alfa-hulp. Misschien was alfa-hulp krijgen haar manier om in contact te blijven met jonge mensen. Slim!

En dan is er nog het natuurkind L (lees meer hier en hier). Hij was de afgelopen weken toch nog bij ons, en ik heb veel uren met hem doorgebracht. L is 10 jaar en hij kan weliswaar niet praten, maar hij kan toch goed duidelijk maken wat hij wil. L wil buiten zijn.

En het was, ondanks de regen, zeer de moeite waard om buiten te zijn. L rent langs de randen van ons eiland, verkruimelt rietsigaren, strooit met zand, drinkt het water uit de plassen en geniet. Ik moedig dit aan, omdat hij hier zo van geniet. Zo kwam het dat we samen met onze blote voeten in de modder onder de Zeeburgerbrug liepen, tussen bierdoppen en wrakhout. Even later vonden we een Honda Goldwing, overgroeid door braamstruiken. L zag de motorfiets niet, maar wel de bramen. Grote aantallen grote bramen. Totale argeloosheid, dat kan ik van natuurkind L leren.