34

Een oplossing die het broeikaseffect direct bestrijdt is overstappen op kernenergie. Ik ben tot op heden gecharmeerd van de kernenergie-nee-bedankt-stickers, maar de tijd is aangebroken dat kooldioxide-nee-bedankt meer op zijn plaats is. Kernenergie is niet helemaal okee, maar het is op dit moment okéër dan alle fossiele brandstoffen die koolzuurgas in de atmosfeer brengen. Inclusief bijvoorbeeld biomassa of methaangas uit de biovergister.

Later zal ik hier verslag doen hoe het me bevallen is om van mijn groene energieleverancier over te stappen op een nieuwe: atoomstroom, maar eerst ga ik proberen om te plannen hoe ik mijn huishouden broeikasgasvrij krijg. En dat betekent dat alles elektrisch moet worden. Ook dat gaat stevig tegen mijn voorkeur in: het gasfornuis (op butaangas) moet eruit en vernietigd worden; de motor moet de Škoda uit en vervangen worden door een elektromotor.

Deze week in Autoweek Classic: de man die een Citroën DS kocht en daarvan de motor en de brandstoftank verving door een elektro-motor en enorme berg loodaccu's: 34 om precies te zijn. Onder de tankdop zit de krachtstroom-aansluiting. De bouwer, Henk Reins, zegt 1000 uur bezig geweest te zijn met het ombouwen. Hij werd daarbij geholpen door Heijnsdijk Electric Cars (die bouwden eerder ook al een grappige sportwagen, die ik hier besproken heb). 1000 uur vind ik wel een beetje veel. Kan dat niet sneller?

I've got a mission from God

De verhitting van de aarde is realiteit. Ik geloof dat deze woordkeuze nog niet populair is in Nederland: het eufemistische opwarmen van de aarde wel, alsof het om een pot lauwe koffie gaat die nog één keertje op de kachel gaat, uit zuinigheid en omdat het zo lekker is. Verhitting is het, en die is realiteit. Ik ben de fase van paniek inmiddel voorbij, maar dat er actie moet komen, en dat ik degene ben die dat moet doen, dat is het goede nieuws van dit bericht. I've got a mission from God.

Waarschijnlijk ga ik hierna allerlei oplossingen aandragen, die praktisch of minder praktisch zijn. Ik wil het niet laten bij erover schrijven, ik wil ook daadwerkelijk die dingen gaan doen. Die ik me kan veroorloven. Die mij bovendien helpen, want e.e.a. zal voorlopig alleen werken binnen de wetten van het kapitalisme, en er is geen tijd om die wetten eerst ook nog ongeldig te verklaren. Ik ga dus op zoek naar verdienmodellen tegen het broeikaseffect, en kan zodoende hier gaan beginnen met het vergaren van een groot fortuin, als ik dat zou willen.

Die oplossingen moeten voldoen aan het volgende Programma van Eisen:

1. De oplossing moet in de hele keten geen enkele koolzuurgasemissie hebben.
2. De oplossing moet in de stijgende energievraag van alle mensen voorzien.
3. De oplossing moet - opgeschaald of in samenwerking met andere oplossingen - kunnen leiden tot een koolzuurgasreductie in de atmosfeer van minstens 3,2 GtC per jaar. 
4. De oplossing moet binnen één jaar minstens rendabel zijn voor eventuele investeerders.
5. De oplossing moet kosten-concurrerend zijn met alle fossiele brandstoffen. 

Bovendien geldt:

1. De oplossing mag best andere milieuschade veroorzaken, hoewel bij voorkeur zo beperkt mogelijk.

magnesiumcarbonaat

Ik zoek een product waarmee kooldioxide uit de atmosfeer gevangen kan worden. Dat zou het mineraal Olivijn kunnen zijn: een mooi groen mineraal dat gewonnen wordt in Spanje, Noorwegen en Turkije en als gesteente verweert onder invloed van het zure kooldioxide in de lucht. Bij dat verweren verandert Olivijn in Magnesiet (mooie magnesieten zijn schaars en zeer geliefd bij verzamelaars).

De website van Greensand, uitgerust met vele vertrouwenwekkende cirkelvormige groene pijlen, verkoopt 5 kg Olivijn in een emmer voor 6,99. Dit zijn Noorse of Turkse rotsblokken, die, om de reatieve oppervlakte te vergroten, zijn fijngemalen tot zand. Dit zand zal overal, bijvoorbeeld in de tuin, vanzelf veranderen in Magnesiet, de halfedelstenennaam voor magnesiumcarbonaat. Pure winst! Vijf kilo magnesiumcarbonaat kost 62 euro (en het is nog een exotherm proces ook)!

Ik voel met geroepen om mee te helpen om 3,2 Gigaton koolstof in de atmosfeer per jaar, waardoor de aarde opwarmt, tot nul terug te brengen. Bijvoorbeeld met olivijn. Maar dan zijn er vergelijkbaar veel gigatonnen olivijn nodig, waarmee er ongeveer evenveel magnesiet ontstaat. Ik vermoed dat de prijs die Hinmeijer voor dat geliefde product kan vragen daardoor wel iets zal dalen. Gelukkig wordt magnesiet in de industrie gebruikt om magnesium te maken. Ik moet nog uitzoeken of de kooldioxide, waar het allemaal om begonnen was, dan niet per ongeluk vrijkomt.

ideeën

Ik kreeg vandaag het proefschrift thuisgestuurd van Jan Willem Streefkerk, waarop hij op 20 mei promoveert. Bij de promoties die ik bijwoonde waren altijd stellingen, en de stellingen bij het proefschrift van Jan Willem worden door prof. dr Neerincx opponeerbaar en verdedigbaar geacht. Stellingen zijn het proefschrift in het kort, hoop ik (dat scheelt mij een hoop leeswerk), maar om één of andere reden hebben de laatste stellingen van het rijtje altijd een lichtvoetig karakter, en hebben die niets met het proefschrift te maken.

Deze stelling heeft waarschijnlijk niets met het proefschrift te maken, maar is dus wel opponeerbaar en verdedigbaar:
9. De tegenwoordig toegejuichde marktgerichtheid van toegepast wetenschappelijk onderzoek leidt tot conventionele oplossingen en hindert innovatieve doorbraken (Boomkens en Gabriels, 2008. Paradoxen van het academisch kapitalisme. In: Lorenz (Ed.) If you're so smart, why aren't you rich? Amsterdam: Boom).

Sinds ik me voorgenomen heb om te stoppen met Dutch Comfort word ik overspoeld door ideeën. Ideeën om de hele maand mei op Dutch Comfort mee te vullen. Dat is een patroon. Laat ik iets nuttigs gaan doen. Laat ik het kapitalisme gaan bestrijden. Dat is opponeerbaar en verdedigbaar.

Naschrift op 18 mei: Ik geloof niet of het bovenstaande stukje een mooi afsluitend stukje was. Men zou kunnen denken dat ik me laatdunkend uitlaat over een proefschrift, wat niet mijn bedoeling is. Ik zal hier wel toegeven dat ik het proefschrift niet gelezen heb; sorry daarvoor.

Er volgt een naschrift, omdat ik beloofd had de laatste stukjes te gebruiken om argumenten op te sommen die gespeeld hebben bij de beslissing om met dit weblog te stoppen. Die argumenten zijn belangrijk, omdat bloggen een verslaving is. Argumenten zijn behulpzaam bij het afleren van een verslaving.

Eén verslavend aspect van een weblog is, dat ik precies kan zien welke zoektermen de lezer bij mijn weblog gebracht heeft. Enkele weken geleden was dat de zoekterm 'vader doucht met dochter'. Om te achterhalen hoe die zoekterm nou bij dutchcomfort terecht kon komen, googlede ik 'vader doucht met dochter', wat mij bracht bij een overvloedig aanbod van incest-propaganda. Bloggen op het internet: het is gewoon te gevaarlijk.

gemeenschap

Er is in de bijna tweeënhalf jaar van dit weblog wel een soort lijn gekomen in de ideeën die ik hier lanceerde. Ik heb bijvoorbeeld een definitie van duurzaamheid gevonden en uitgedragen waar ik tamelijk tevreden over kan zijn, hoewel die er bijna toe leidt dat ik alleen nog mag stilstaan terwijl ik mijn adem inhoud. Ik ben gaan geloven dat duurzaamheid en bevrijding met elkaar verbonden zijn, zo hevig zelfs, dat duurzaamheid zonder bevrijding eigenlijk geen duurzaamheid is.

Die bevrijdingsgedachte is niet van mijzelf; die heb ik opgepikt in de gemeenschap van de herwaarderingscounselers, waarvan ik zelf inmiddels deel uitmaak. In de gemeenschap van herwaarderingscounselers wordt erg zorgvuldig gewerkt. Eén van de dingen waar de gemeenschap zorgvuldig over is, is het verspreiden van de theorie. Het is niet handig om delen van de theorie buiten de context en zonder de reactie van de lezer te kunnen peilen, te verspreiden. Het is niet mijn taak en niet de bedoeling.

Dat van die taak en die bedoeling is proefondervindelijk vast komen te staan, en ik wil dat best geloven. Ik geloof dat de pen niet erg veel machtiger is dan het zwaard. De pen is bij lange na niet zo machtig als het persoonlijke contact. Bloggen heeft dus geen zin, maar zou als een boemerang bij me terug kunnen komen. Aangezien mijn ideeën allang mijn eigen ideeën niet meer zijn, is het eerlijker om hier te stoppen met bloggen. Waarvan acte.

doorzetten

Ik heb hier, op dit weblog, een goede vorm gevonden om dingen aan te kondigen. Ik heb hier bijvoorbeeld aangekondigd dat ik stop met vlees eten, dat de bestemming van het overschot na vereffening van de stichting 100LC in geval van ontbinding in een peppelhouten kistje begraven wordt en dat ik energie ging winnen uit plastic afval. Ik eet nog steeds vlees, 100LC is ontbonden maar er is niks vereffend en het plastic gooi ik gewoon weg.

Een dagelijks weblog is minder geschikt om verslag te doen van de uitwerking van al die plannen. Het uitwerken van plannen kost mij veel meer moeite dan het verzinnen ervan. En de moeite die ik had, gebruikte ik de laatste jaren om steeds weer nieuwe plannen te lanceren, hier.

Uiteraard was Dutch comfort zelf ook de uitwerking van een plan. Maar het was een plan, dat nooit afkwam. Een weblog is nooit af, volgens mij. Dutch comfort bood mij continuïteit terwijl er van alles in mij leven veranderde. Deze lente is mijn leven zelf continuïteit geworden, dus hoeft mijn hobby die niet meer te bieden. Mijn hobby wordt: iets uitwerken. Ik weet alleen nog niet precies wat.

de samenwerking

Schrijven dat is iets dat ik alleen doe. Er is wel een tijd geweest dat ik samen schreef, maar sinds ik met ingenieurs optrek is die tijd voorbij. Verdomd, en dat vind ik jammer. Het was leuk om samen te schrijven. Maar misschien is samen schrijven met ingenieurs wel een beetje te hoog gegrepen.

Ingenieurs zijn het soort mannen dat het meest gevoelig is voor mannenonderdrukking. Ingenieurs en beroepsmilitairen: met stip de braafsten in het uitvoeren van wat er maatschappelijk van mannen verwacht wordt: dat ze de dingen alleen doen.

Ik vind het moeilijk om te verantwoorden aan de mensen om mij heen dat ik me van ze wil afzonderen om hier stukjes te schrijven. En ik vind ook dat ik een slecht voorbeeld geef, aan de jonge mensen om mij heen. Steeds maar achter de computer kruipen lijkt wel erg veel op steeds maar al het bier opdrinken of steeds maar onder mijn bureau aanstekergas snuiven.