Ongeveer twintig jaar geleden illustreerde ik een boekje van Johan Stahlecker, een nogal excentrieke verfmaker uit Den Haag. Zijn handen waren vergroeid van de giftige materialen waarmee hij gewerkt had en dit boekje was zijn testament, naast vele andere testamenten die hij zijn stad heeft nagelaten. In het boekje beschreef hij tamelijk beeldend hoe vroeger pigmenten gemaakt werden. Perenrood uit luizenlijkjes en indisch geel uit urine. Ik ben het boekje sinds al mijn verhuizingen kwijt, dus ik citeer hier de luizen-site nog een keer: Indisch geel kan worden verkregen door jonge mangobladeren aan koeien te voeren. Als gevolg hiervan wordt hun urine dikker en geler. Vervolgens kan de urine in een aantal stappen tot pigment verwerkt worden. [...] Tegenwoordig is het door de dierenbescherming en om religieuze reden (in het hindoeïsme is de koe heilig) verboden.
Nu krijgt dit verhaal een onsmakelijke wending; mensen met een zwakke maag raad ik aan om niet verder te lezen. Aldus: vorige week had ik een zweer aan mijn grote teen. Die zweer brak open en die leverde een mooie ronde klodder pus op. Precies groen snot, eigenlijk. Ik weet nu dat pus ook hetzelfde smaakt als groen snot. Best lekker, vind ik. Zou het ten behoeve van menselijke consumptie moedwillig kweken van zweren op dieren (voor in een kroket?) ook verboden zijn?
3 opmerkingen:
Best lekker. Mooi, dan valt jouw adoratie voor varkensvlees ook wat meer op zijn plek bij mij.
Maar wat ik wilde zeggen: kun je nog even uitleggen wat het eerste deel van je verhaal met het tweede te maken heeft?
Het was een prachtig verf-boekje, Rik!
Ah, ik snap het *groene* technologie...
Vind jij dat varkensvlees naar etter smaakt? Zou varkensetter anders smaken dan koeienetter? Ik heb wel eens een ontbindend schaap geroken, in een warm land. Die rook naar schapenkaas. Dat is grappig, met schapen, dat alles van schapen naar schaap smaakt. Dat is met koeien ook: ik ben al een tijdje van de koeienmelk af, en als ik die onder mijn smaakpapillen krijg (bijvoorbeeld als vanillevla) dan valt me opeens de koeiensmaak ervan op. Een zweempje mest, dat me eerder nooit opviel.
Een reactie posten