Soms brand ik onze houtkachel. Niet elke dag, zoals de verkoper mij dreigend voorspelde, maar alleen maar soms. Ongeveer vijf keer per maand, als er 's avonds tijd is om te doen alsof ik gastvrij ben of als ik verkleumd ben en niet in bad wil.
Onze houtkachel vreet hout; dat is ook omdat ik de illusie heb dat het beter is om 'm voluit te laten branden dan een beetje afgeknepen. Als ik de zuurstoftoevoer helemaal openzet, dan zien de vlammen eruit als vlaggen in de storm en de kachel maakt ook stormachtig geluid. Het wordt dan redelijk snel maximaal 25 graden in de kamer. Als ik de zuurstoftoevoer sluit, gaat het vuur meteen uit, alsof ik het licht uitdoe. En weer aan als ik de knoppen openzet. Dat is een leuk spelletje.
Mijn kachel heeft een deur en ik maak uit de vormgeving op dat het de bedoeling is dat die deur gesloten is. Als de deur open is, brandt het vuur rustig en meditatief, ook mooi, maar dat is dus niet de bedoeling, lijkt me. Als ik het vuur met de zuurstoftoevoer temper ziet het er niet goed uit, door het raampje. Het walmt dan gemeen en de vlammen zien er zo verstikt uit: alsof ze naar adem happen. Ik wil wel dat het er gezellig uitziet, zeg!
2 opmerkingen:
Een houtkachel is er toch niet voor om spelletjes mee te doen? Die kun je beter vóór de houtkachel doen...
Het is zo'n linkse hobby van me.
Een reactie posten