Gisteren zei mijn zoon tegen mij: Pappa, ik ben niet boos omdat je een ontwerper bent. Hij bedoelde dat hij me mag, ondanks mijn beroepskeuze. Sinds ik hem heb uitgelegd dat de ontwerpers van de Nintendo-spelletjes verantwoordelijk zijn voor alles wat er in de Nintendo-wereld gebeurt, heeft hij begrepen dat techniek mensenwerk is. Hij wil een brief schrijven, aan Nintendo. Deze bijvoorbeeld:
Beste ontwerpers,
Ik heb veel plezier van jullie spellen. Ik speel elke dag twee uur op de Wii en op mijn DSiXL. Ik zou wel meer willen, maar dat mag niet van mamma en pappa. Sommige dingen vind ik stom. Jullie moeten die veranderen.
Ik vind het stom dat als ik met mijn grote zus samen speel we niet samen mogen beslissen welk spel we spelen. Als we samen spelen willen we ook samen beslissen. Samen spelen moet echt samen spelen zijn.
Ik vind het ook stom dat alles bij jullie spellen een wedstrijd is. Trainen bij Wii Sports is een wedstrijd. Ik krijg voor alles een prijs en een score. Ik wil niet steeds een prijs krijgen voor alles. Dat hoort niet bij trainen.
Jakob Milo (zoon van Rik Almekinders).
Geen opmerkingen:
Een reactie posten