Mijn moeder gaf handvaardigheid op verschillende basisscholen. Mijn moeder kan kinderen inspireren om te kleien, solderen, spatten, figuurzagen, vernissen enzovoort. Het effect op mij is dat ik oprecht denk dat ik alles zelf kan maken. Ik heb er niet altijd zin in, maar ik kan het wel. Ik ben ervan overtuigd dat ik kan zelf een rookmelder kan maken en als de mayonaise op is, kan ik zelf mayonaise maken, desnoods uit mosterdzaad. Ik merk dat niet iedereen dat van zichzelf denkt. Ik geloof dat er een boel mensen zijn die nooit op het idee komen dat ze iets zelf zouden kunnen maken. Misschien heb ik een heel egocentrisch beeld bij de kenniseconomie, maar ik denk dat een kenniseconomie begint met het idee dat je de dingen zelf kunt maken. Desnoods uit mosterdzaad.
Op de basisschool van mijn dochter en mijn zoon is geen handvaardigheid. Geen kleien, solderen, spatten, figuurzagen, vernissen enzovoort. Wel muziek en dans en soms techniek, als lichtvoetige bijvakken, waar het CITO zich niet mee bemoeit. Het CITO bemoeit zich wel doorlopend met het lezen, het schrijven en het rekenen. Ik vind dat een wonderlijke keuze van het CITO, eigenlijk.
3 opmerkingen:
hear hear
Ik adviseer CITO om in hun nieuwe beleidsplan de volgende spreekwoorden (gespiekt bij Wikipedia) ter inspiratie te beschouwen:
• Hij weet waar Abraham de mosterd haalt [Dit is een verbastering van mutsaard (houtstapel).]
• Je weet nooit waar Abraham de mosterdpot laat staan.
• Dat is mosterd na de maaltijd.
• Beter hesp zonder mosterd, dan mosterd zonder hesp.
• Dat is dure mosterd.
• Iemand tot mosterd slaan.
• Iemand door de mosterd halen.
• Ergens mosterd van gegeten hebben.
Het CITO moet gewoon opzouten.
Een reactie posten