Afgelopen weekend moest ik ergens in huis enkele schroeven indraaien. Mijn verstandige vrouw tipte me dat ik eerst de accu van de elektrische schroevendraaier moest opladen, en dan een uurtje later het klusje moest doen. Eerst had ik twee accu's voor mijn elektrische schroevendraaier, maar op een dag was ik een accu in de oplader vergeten, waar een accu, na anderhalve dag opladen, niet tegen blijkt te kunnen. Een elektrische schroevendraaier met alleen maar één accu, die kan ik allen gebruiken als ik eerst tijd neem om die ene accu op te laden.
Bij een bouwmarkt vroeg ik of ik één accu kon kopen, voor mijn elektrische schroevendraaier. De verkoper zei dat dat natuurlijk niet kon, dat het goedkoper was om een nieuwe elektrische schroevendraaier te kopen en dat het niet zo slim van mij was om een accu te lang in de oplader te laten zitten. (Worden medewerkers van de bouwmarkt opgeleid om zulke dingen tegen klanten te zeggen, of was dit een argeloos eigen initiatief?) Ik zei: nou, ik verzin zelf wel een oplossing.
Ik bedacht, als uitvinder, dat ik de oplader misschien wel direct en definitief aan de elektrische schroevendraaier kon monteren: een snoer aan de elektrische schroevendraaier maken dus. Maar ik dacht ook aan de geweldige verzameling handboren en manuele boormachines van Low-tech Magazine. Het schroeft en boort natuurlijk heerlijk, met handboren en manuele boormachines, maar ik heb daar twee handen voor nodig. En dat is ondenkbaar, klussen met twee handen.
2 opmerkingen:
Guust Flater heeft een mooi stripje waarbij hij een dranger aan zijn deur heeft gemaakt, en door het opendoen van de deur produceert hij telkens 1 espresso, 2 ml vulpleninkt en worden 10 brieven achterstallige post in de schredder vermorzeld.
Maar daardoor gaat de deur ondertussen zo moeilijk open dat al zijn collega's er hun rug aan verrekken.
Ik begrijp niet waarom er maar zo weinig uitvinders zijn, en bijvoorbeeld zo veel cabaretiers. Ik wil maar zeggen: ik begrijp dat niet.
Een reactie posten