Gisteren sprak ik met een man die verstand heeft van de manier waarop de autoindustrie innoveert. Hij spreekt erover met het gezag van iemand die echt iets weet, wat een ander soort gezag is dan het gezag van een leraar. Als een leraar iets bijzonders of iets eigens vertelt lukt dat nooit met het gezag dat deze man tentoonspreidt. Ziehier het subtiele verschil tussen een docent en een lector. Dit is de observatie die de lector met me deelde: er zijn drie systemen ongeveer even effectief om het emissie- en brandstofprobleem dat de autoindustrie een keer zal moeten gaan oplossen op te lossen: auto's op waterstof, elektrische auto's en hybride auto's. Elke vijf jaar is één van deze drie oplossingen het meest veelbelovend, terwijl auto's gewoon op benzine blijven rijden. Momenteel is het hybride-systeem op zijn retour en is de elektrische auto dominant. Maar pas op, de waterstofauto staat alweer klaar om de dominante positie over te nemen.
Misschien is het daarom dat mijn collega M enkele studenten van onze opleiding de opdracht heeft laten uitvoeren om de opleidingsBurton (onze opleidingsauto, een twoseater bovenop het onderstel van een Citroën 2CV) uit te breiden met een buis vol water, waarin met de elektriciteit van de accu waterstof gemaakt wordt, dat direct aan de benzine wordt toegevoegd en in de motor wordt verbrand. Goed gezien van M: dit is hybride-waterstof, en in ieder geval niet elektrisch rijden, wat het wegens zijn huidige populariteit dus in ieder geval niet gaat worden.
4 opmerkingen:
(hybride auto's rijden op bezine)
(Ja, dat is waar. Maar hybride zie ik hier voor het gemak even als een soepele overgang naar een andere syteem. Wat dat ook voor systeem mag zijn.)
(wow, 'gemak', 'soepel' en 'systeem' in EEN zin!)
(Dank je. Kun je je een beetje vinden in mijn politieke gedraai?)
Een reactie posten