vergassen dus

(geen plaatje vandaag)

Opeens zei Eva, een toegankelijke ingenieur die ik ken van vroeger: 'Maar je kunt de mest natuurlijk ook vergassen.' Dat is weer een nadeel van een innovatieplatform zijn; dat mijn eenzame enthousiasme getemperd wordt door andermans ideeën. Over vergassen is nog minder te vinden dan over vergisten, maar dat komt óók doordat het woord vergassen tamelijk beladen is. Moet ik dat nog toelichten?

Het zijn die onbeholpen ingenieurs, die om hun werk gewichtiger te laten lijken graag het prefix ver- voor een werkwoord plakken, dat zonder ver- al duidelijk genoeg was. Ze houden van verlijmen en van verbouten. Volgens de taalkunde heeft het prefix ver- 'een (onbedoeld) negatief gevolg of resultaat'. Daarom laat ik het lijmen liever niet aan ingenieurs over. Maar ver- betekent ook 'het door de handeling opgaan van iets' (of iemand, zoals in Sobibor) en 'het tot iets worden (gemaakt)' (mest wordt gas).

Ursula, zij is taalkundige, vertelde mij dat het Nederlands, net als het Grieks, de taalnuances maakt met partikels, een soort tusselwerpselige voegwoorden: dus, een beetje, soms, maar, reeds, en alles, enzovoort (enzovoort). Vergassen dus. Dit ter onderscheid van vergassen, dat echt een rotwoord is.