Dit bericht gaat niet over (groene) technologie, zoals hierboven aangekondigd wordt. Dit bericht gaat over wat mij afhoudt van (groene) technologie. Dit bericht gaat over mijn vertroebelde blik, over mijn absentie, mijn indolentie en mijn matigheid. Want wat zou ik allemaal voor elkaar krijgen als ik niet verslaafd zou zijn. Verslaafd aan seks.
Niet dat ik een promiscue leven leid, helemaal niet. Eén keer heb ik getracht om iets van vrouwen en van mijn hunkering te begrijpen, maar verder zit ik het maar zo'n beetje uit, dit leven vol verwarring zodra er een vrouw in beeld verschijnt.
Zoals ik mezelf heb afgeleerd om mijn tanden te knarsen en om alcohol te drinken, zo ben in recent begonnen om mezelf af te leren om naar vrouwen te kijken. Ik kijk wel naar hun mannen of hun kinderen, maar zodra er tieten aan zitten wend ik mijn blik af. Die boerka's: ik vind dat helemaal niet zo'n slecht idee, eigenlijk.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
5 opmerkingen:
Als je zo decent kijkt heb je geen boerka nodig toch? Leve het naturisme...
Vanuit het perspectief van de man begrijp ik de boerka. En ik kan me zelfs voorstellen dat een boerka een voor vrouwen werkelijk een soort bescherming biedt. Maar ellendig is dat allemaal natuurlijk wel, want ik zou liever gewoon met vrouwen willen kunnen omgaan, en niet alleen met mannen en met kinderen, zoals nu.
Overigens geldt mijn verslaving vooral de vrouwen die ik niet ken.
Ik zag ooit een documentaire waar een Italiaanse Opa zijn zoontje aantikte toen er een mooie vrouw voorbij liep: 'hee, kijken!', gebaarde hij, als een soort opvoedkundige actie. Want het zou immers onbeleefd zijn om niet te kijken. Alsof jij het die vrouw niet waard vond om er een blik aan te wijden.
De vraag die je stelt is: wat is 'normaal omgaan' tussen mannen en vrouwen? Dat is best een lastige vraag...
Misschien interessant om te horen hoe een vrouw jouw (mijn?) vraag beantwoorden zou.
Ik heb eigenlijk wel sympathie voor die Italiaanse opa. Het is zo lekker expliciet.
Een reactie posten