boos

Een keer, toen ik niet in slaap kon komen, bedacht ik een formule voor een nieuw televisie-programma. De werktitel van dat programma zou zijn mild voor mensen, hard voor techniek. Ik en mijn co-presentator Jelle van Dijk zijn daar - als techniek-docenten - namelijk erg goed in, in techniek afbranden. En omdat we jongens zijn met gouden hartjes, waren voor de gebruiker juist weer zo mild als maar kan.

Dit idee ontstond door de spullen die mij omringen en die niet aan mijn verwachting voldoen. Ik heb geen enkele remming om mijn woede daarover op die spullen af te reageren. Ik doe dat verbaal. Ik zeg dan bijvoorbeeld: 'kloteding, wie heeft jou verzonnen, zo kan ik toch niet werken, wat is dit voor kapitalistsich bedrog, stelletje nazi's'. Uiteraard wil ik er wel voor zorgen dat in het televisie programma mijn woede gescript wordt, en daardoor dus veel eloquenter klinkt. Een soort Jeremy Clarkson van Top Gear dus.

Ik dacht dat dat leuk was. Ik dacht dat zulk soort woede een soort verbroedering zou opleveren, als je samen slachtoffer bent van techniek. Mijn vrouw vindt van niet, zij vindt mijn woede op spulletjes vooral erg onaantrekkelijk. Alsof ik mijn eigen onvermogen op de techniek afwentel.