Ik zorg het beste voor mijn omgeving door na te blijven denken. Ik heb daardoor bijvoorbeeld het afwassen weer ontdekt. Afwassen: warm water in een teiltje laten lopen, de glazen eerst en het bestek, dan het serviesgoed en tenslotte de pannen. Sinds ik besloten heb dat de nooit gebruikte afwasmachine me niet bevalt was ik elke dag met de hand af. Is wel iets meer werk dan het inpakken en uitruimen van een machine, maar echt veel scheelt het niet, geloof ik.
Bovendien is de twee jaar oude, maar sinds ongeveer een jaar ongebruikte wasdroger vandaag door de vader en de verloofde van een blije koper ons huis uit gedragen. Op een dag gaan ook de wc's eruit, gaat de warmte-unit eruit, gaat de televisie eruit, misschien de computer ook wel, gaat het elektrische fornuis eruit, misschien de koelkast ook wel. En tenslotte de inboedelverzekering. Dat laatste lijkt me echt een bevrijding.
En ik verkoop dat allemaal, uiteraard. Zodra ik het in andere handen heb overgedragen voel ik me helemaal niet meer verantwoordelijk voor de rommel die een ding veroorzaakt. Mijn verantwoordelijkheidsgevoel is sowieso de laatste maanden enorm veel kleiner geworden, en dat komt door mijn composthoop en door het plastic, dat ik tegenwoordig apart verzamel. Ik vind het echt fijn als ik met groente-afval blijf zitten: mmm, dat zal het composthoopje wel lusten! En hoe meer blisters ik verzamel hoe gelukkiger ik me voel. Duurzaam weggooien is echt een geschenk. Het is een van de zeldzame momenten op de dag dat ik volledig goed voel.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
9 opmerkingen:
Wat heerlijk herkenbaar! Ik dacht dat ik het niet lang vol zou houden om wekelijks met een grote vuilniszak met plastic naar de inzamelbak te fietsen. Maar ik vind het gewoon lekker! Gr Meg
ik voel me juist heerlijk bij de gedachte dat ik geen biobak meer heb. alles lekker in de gewone vuilniszak. nou nee dat is niet waar, ik doe ook nog aan biobak, vooral met tuin-afval en 'droge' groentes (zoals de stronk van de bloemkool of een resten andijvie) maar altijd alleen als ik er zin in heb, als de achterdeur niet op slot zit en als ik mijn handen niet al vol heb met smurrie. Als ik een hand groenteafval heb die ik NU kwijt moet (en de achterdeur zit op slot en ik weet niet waar de sleutels zijn en mijn handen zitten vol met gekookte pasta en saus), gooi ik het gewoon in de gewone vuilnisbak. Heeft een tijd gekost voor ik het schuldgevoel erover kwijt was, maar nu dat weg is geeft me dat zo enorm veel minder stress tijdens het koken! Genieten!
Een biobak is vreselijk. Altijd die smerige vliegjes! Neem een composthoop: die is buiten in de tuin, dus hoogstens de buren hebben last van jouw afval. Overigens is een gewone vuilnisbak precies even vreselijk als een biobak, want een gewone vuilnisbak met versneden groenteafval erin wordt ook een ruftende vliegenbende.
Hier is het recept: een afgesloten doos op het aanrecht waarin al het groente afval voor in de composthoop verzameld kan worden, dat aan het eind van de dag op de composthoop gepleurd kan worden. Bakje kan mee met de afwas en het kleine loopje door de tuin veroorzaakt net de portie hechting en aarding die het leven zo aangenaam maakt.
Voor het plasticafval moetvik nog een logistiek verzinnen, want eergisteren woeien weer middenop de Heermabrug alle blisters uit mijn zak het IJmeer in. Dat is tamelijk gênant.
Ik lees de hunkering om niet meer eigendom te zijn van je bezit...
Ja, dat heb je mooi gezegd. Alleen is het woord *eigenaar* hier misschien meer op zijn plaats. Want het bezit is eigendom van mij, en niet andersom. Ik herinner me van mijn rechtenstudie dat er ook een formlee onderscheid is tussen eigendom en bezit. Ik geloof dat ik juridisch gezien minder bezwaar heb tegen eigendom dan tegen bezit. Maar ja, dat komt natuurlijk doordat ik uit een familie kom waar men landhuizen, fabrieken en dure auto's placht te bezitten.
Ja, en ik bedoelde het toch echt andersom.
Wacht even, nu snap ik het zelf niet meer.
Ik geloof dat ik van de rotzooi af wil, alles wat in de weg staat, maar dat ik voor een soort gevoel van veiligheid het wel prettig vind om te bedenken dat ik formeel nog de eigenaar ben van wat aandelen en een zilvermijn in Argentinië.
Maar jij hebt het liever andersom?
Ik bedoel dat het hebben van spullen, zeker van luxe-artikelen met zorg gepaard gaat. Alles kan stuk, gestolen, verouderen, kwijt, etc. Het vergt energie: jij moet voor je spullen klaarstaan.
Dan hebben we het over hetzelfde. Alleen dat comfortabele gevoel dat eigendom verschaft, dat zou ik ook nog wel willen kunnen opgeven.
Een reactie posten