Afgelopen zondag heeft een team technische studenten van de HvA opnieuw de internationale Windturbine Race in Denemarken gewonnen. Veel van de teamleden heb ik in de klas gehad, maar met de bouw of het ontwerp van de Spirit of Amsterdam (de tegenwindauto die tot twee maal toe won) heb ik verder niets te maken gehad. Ik wil niet de schijn wekken dat ik de overwinning van dit prachtige ding op mezelf wil laten afstralen.
Ik pluk er wel de vruchten van. Het aantal eerstejaars studenten dat de opleiding waar ik werk aantrekt is sinds de Spirit of Amsterdam bijna verdubbeld en ze komen allemaal met een veel duidelijkere ambitie dan vroeger: de studenten die de opleiding aantrekt willen innovatieve techniek ontwikkelen. Ik pluk daar in zoverre de vruchten van, dat mijn werkgelegenheid dus goed is.
Ik vind het ontroerend om te zien hoe studenten samen en vol overgave tot de Spirit of Amsterdam zijn gekomen. Het zag er heel natuurlijk uit. Noem het maar: liefde voor techniek, respect voor elkaar. Ik zou deze studenten eens willen interviewen over hun ontwerpmethode. Hebben zij een probleemstelling geschreven, voordat ze begonnen? Was er een discriminerend Programma van Eisen? Hebben ze een functieblokschema gemaakt? Hebben ze met morfologie drie concepten ontwikkeld en daaruit met een keuzetabel de beste gekozen? Ik denk dat ik het antwoord op deze vragen al weet.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
8 opmerkingen:
Nee!
Sluit mooi aan bij een boekje over het onbewuste dat ik afgelopen zomer las, en waarin met wetenschappelijke grondigheid de ratio onder derglijke rationele argumentaties werd geslacht. Van Ap Dijksterhuis.
Ach, laat maar. Ik lees nu pas de eerdere bijdrage over de ontwerpstijlen.
Ah, Ap. Ik ken zijn naam ergens van, ik weet iet meer waar.
Ach, zou ik eens mogen experimenteren met andere ontwerpstijlen.
Ik heb jan dirk schagen in mijn kenniskring die, as we speak, erg aan het testen en onderzoeken is met nieuwe onderwijsvormen/ontwerpprocessen waardoor studenten meer gemotiveerd raken het uiterste uit het project (en zichzelf) te halen. Erg leuk!
*Het uiterste*, dat klinkt als uitbuiting en slavendrijverij. Of gebruikt hij ook zo'n creatieve ruimte als ik op 21 oktober beschreef?
is jouw eigen potentie ontdekken en benutten uitbuiting of is het eigenlijk egoistisch om het niet te doen..?
Hij probeert wel een dergelijke sfeer te creëren, eentje waarin de student zich dus vertrouwt genoeg voelt om risico's te nemen/experimenteren.
(hoe: dat moet je aan hem vragen)
Mooi, dat je het woord *vertrouwen* gebruikt.
Ik weet niet of het niet benutten van je eigen potentie *egoïstisch* is. het is misschien jammer. Als het benutten van je eigen potentie je ambitie is, is het leuk als je daar ondersteuning bij krijgt, als dat lukt. Mooi, van Jan Dirk Schagen! Ik ken hem niet, maar ja, dat is niet zo gek, omdat ik toch al bijna 5 jaar weg ben uit Den Haag.
Een reactie posten