Op festival Amsterdam duurzaam liep ik bijna een uitstalling van schoenen omver. Best aardige schoenen, maar een beetje een vreemde collectie: voor alle smaken wel iets acceptabels. Het waren duurzame schoenen: vegetarische schoenen, zonder leer namelijk (ik moet hier natuurlijk schrijven veganistische schoenen, maar ik vind vegetarische schoenen om een of andere reden grappiger klinken).
Ik heb een zwak voor veganisten. Ik vind het leuk als iemand probeert een zelf bedacht goed voorbeeld te geven. Althans, bij dit goede voorbeeld vind ik dat leuk. En ik heb de indruk dat veganisten daar niemand echt kwaad mee doen. In een veganistisch tijdschrift, dat vlakbij de schoenen van een houten tafel gepakt kon worden, werd een groot artikel gewijd aan het imago-probleem van de veganisten. Ja, de auteur onderkende wel dat veganisten soms misschien een beetje drammerig waren. Dus, schrijft hij, - ik parafraseer, want ik kan het tijdschrift nu nergens meer vinden - hoewel we natuurlijk moreel superieur zijn, is het niet handig om dat ook steeds te laten merken.
Zoals ik al zei: het is een wedstrijd. Wat mij betreft is er nog wel werk te doen, als je jezelf moreel superieur vindt, maar dat niet (steeds) wil laten merken. Volgens mij is het onmogelijk om je eigen superioriteitsgevoel onzichtbaar te maken. Ik weet niet hoe het zit met hun superioriteitsgevoel, maar wat mij betreft winnen de macrobioten het van de veganisten. Ik vind veganisme een beetje te simpeltjes, en de macrobiotiek, die net zo streng is, is nog een raadsel voor mij. Dat helpt, bij deze jury.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
2 opmerkingen:
Auw, ik voel me aangesproken. Niet als veganist of vagetarier, maar toch als iemand die gelooft in het geven van een goed voorbeeld. Of op zijn minst in het kiezen van m'n eigen manier, in de stiekeme hoop dat deze een eye-opener kan zijn voor anderen.
Bijvoorbeeld door bij een studiereisje van de opleiding IPO niet het vliegtuig, maar de bus te nemen naar Barcelona. Het is al ruim tien jaar geleden, maar ik weet nog goed hoe reacties van collega's verschilden:
- "ai, groot gelijk, had ik ook moeten doen"
- "in ieder geval beter dan mijn eigen gepreek in de jaren 70"
- "zeurpiet"
- "aanstellerige eikel"
En ze hebben natuurlijk gelijk, allemaal.
Verdorie, nou is het net alsof ik niet geloof in het goede voorbeeld geven. De vraag is alleen wat *het goede voorbeeld* is. Dat probeer ik uit te zoeken met dit weblog.
Een reactie posten