Ze zeggen dat thermofiele vergisting aan twee dagen genoeg heeft. Gedurende die twee dagen kan ik, de machinist van de mobiele mestvergister, een beetje rondlummelen op de boerderij, een stukje drentelen langs een sloot, een spelletjes doen op mijn mobiele telefoon, in mijn neus peuteren, me vervelen, ... kortom: de wacht houden. Ik houd dat natuurlijk niet 48 uur vol. De machinist van een mobiele mestvergister moet ook slapen. En terwijl de machinist slaapt, moet de mest doorgisten. Terwijl de machinist slaapt en de aarde afkoelt moet de mest 55 graden warm blijven. Hoogstwaarschijnlijk moet er dus warmte bij, gedoseerd en vanzelf, want de machinist slaapt. Maar deze machinist houdt niet van elektronica, dat is een principe-kwestie.
Dit is mijn ontwerp: in de vergister stop ik een bimetaal, dat direct verbonden is met het gaspedaal van de kachel. Deze constructie heeft één probleem: het bimetaal zit binnenin (bimetaal is een thermometer), terwijl de kachel buiten staat. En de dunne gier mag er niet uitlopen. Maar elektrotechnici zouden dat probleem ook hebben, want terwijl de elektronische thermometer binnen zit, ga je de computer ook niet onderdompelen in de natte stront.
7 opmerkingen:
Kun je meer vertellen over dat principe? En wringt dat niet met je digitale aanwezigheid op de informatiesnelweg? Ik ben zo langzamerhand toe aan schetsen van je plan, liefst geaquareld!
Enne... waarom moet je wachten? Kuh je de tank niet gewoon legen, zoals de melkbussenophaler? De brandstof moet sowieso toch ook naar de eindgebruikers toe? Of snap ik er weer niks van?
Ik zit al zeker vijf jaar in een teken-crisis. Ik vind lijntekeningen niet meer 'kunnen', nu de reproductietechnieken zo geavanceerd zijn dat zwart-wit tekeningen niet meer 'nodig' zijn. Ik vind dat een tekening gen lijnen mag hebben, en sinds ik dat vind krijg ik niks meer op papier.
Je tweede voorstel, om gewoon te gaan bouwen, daar zit ik tegenaan te hikken (hoewel ik ook een daf wil bouwen). Probleem is die 55 graden. Dat is warm, en daardoor ook duur, qua energie.
Sorry, ik begreep je tweede commentaar verkeerd: ik dacht dat je met *wachten* bedoelde, 'man, waar wacht je op, ga dat ding gewoon bouwen in plaats van er alsmaar over te lullen.'
Je schrijft: 'Kun je de tank niet gewoon legen, zoals de melkbussenophaler? De brandstof moet sowieso toch ook naar de eindgebruikers toe?' Voordat ik kan beoordelen of jij er niks van begrijpt, moet ik eerst begrijpen wat je eigenlijk bedoelt. Wat bedoel je?
Melk wordt toch al honderd jaar bij de boer opgehaald (bus, tank) naar de fabriek? Waarom poep dan ook niet? Waarom twee dagen bij de boer wachten als het eindresultaat daar niet hoeft te blijven?
Interessant onderwerp, tekeningen!
Een lijn is voor jou ook de beeindiging van een vlak? Dan krijg je echt niets meer op papier.
Ik snap niet wat er de afgelopen jaren zo dramatisch is verbeterd op repro-vlak.
En werpt dat jou in een crisis zoals anderhalve eeuw geleden fotografie dat deed? Maar ik heb het toch over communicatie en niet over kunst?
Waarom zijn tekeningen niet meer 'nodig'?
1. Ik geloof denk vermoed dat er wettelijke bezwaren zijn tegen het transportere van poep. Bovendien, al dat gesleep met zwembaden voor schijt, wat heb je daar nou aan? En zelfs als ik het verplaats, dan nog moet de machinist slapen, of niet?
2. Tekeningen zijn meer nodig dan ooit, maar ik vind mijzelf niet goed genoeg, als tekenaar. Kijk, Stanley Sie of Jurriaan Borstlap, dat zijn tekenaars waarmee je voor de dag kunt komen, maar als ik kleur ga gebruiken wort het een zootje. Mijn zelfportret (rechtsboven) daargelaten. En het internet, met laagdrempelig schoonheid uploaden voor iedereen, maakt de eisen van de stencilmachine van mijn jeugd tamelijk bespottelijk. Zwart-wit tekeningen bestaan alleen wegens de stencilmachine.
Ja, een lijn is de beëindiging van een vlak. Het schijnt dat mensen lijnen 'zien' (heeft Jelle me ooit verteld), maar er zijn geen lijnen, toch? Zie jij lijnen?
Een reactie posten