Er zijn wel eens doden gevallen, door dioxine. Dat ging ongeveer als volgt: door een industriële onvoorzichtigheid kwam er heel veel dioxine tegelijk op het gras (zegge: halve gram), dat enkele koeien opaten, die melk gaven die gedronken werd door vier mensen. Die vier mensen gingen jaren later dood, van de dioxine dus. Want dioxine is erg gevaarlijk.Dioxine ontstaat als je slordig verbrandt. Alles kan wel dioxine opleveren, hoewel brandbare dingen die chloor bevatten extra gevoelig liggen. Zout hout en PVC leveren bijvoorbeeld makkelijk dioxine op, bij slordig verbranden. Ik vind het begrijpelijk dat professionele verbranders streng aan hun dioxine-taks gehouden worden. Zo streng inmiddels, dat alle dioxine in het milieu nu afkomstig is van kampvuurtjes en bosbranden. Tijdens koninginnedag op de Vismarkt in Groningen bijvoorbeeld nog duidelijk een barbecue geroken. 'Ha, dioxine', dacht ik.
Door dit nogal gemakzuchtig te extrapoleren kom ik tot het inzicht dat het in Nederland (maar misschien wel overal in het Vrije Westen) minder handig is om professioneel te zijn. Zolang het rookworst maken boven smeulende PVC-pijpen mijn hobby is, hoef ik me weinig zorgen te maken. Als ik professionele worst wil, dan lijkt me, vooral juridisch, de lol eraf.
2 opmerkingen:
Vertel, hoe smaakt die PVC-worst? Ik stel me iets zoet-zuurs voor...
Ja, ik zag later dat gloeien natuurlijk niet het goede woord is in dit stukje: gloeien levert geen rookworst en ook geen dioxine op (denk ik). Maar een rokende pvc-pijp is ook weer misleidend, want dan lijkt het net of de rook uit de pijp komt, in plaats van er vanaf.
Jij begrijpt het wel, toch?
Kom een keer barbecuen, dan weet je hoe dioxine smaakt.
Een reactie posten