donderdag 15 oktober 2009
passieve zonne-energie
Misschien waren het de nutsbedrijven die deze week mijn huis aansloten op allerlei nutsvoorzieningen, dat ik zo mopperig was in de laatste stukjes. Het is niet mijn bedoeling om hier mopperig te zijn. Mopperigheid is ook een manier om lezers af te schrikken. Over de nutsbedrijven ook alleen maar lof. Ze hebben ons toch maar mooi aangesloten. En met zoveel ijver! Onze straat is drie dagen afgezet geweest en het zand is drie keer, steeds op dezelfde plek, tot drie meter diepte in- en uitgegraven met zo'n grappig klein graafmachientje.
Als ik Toegepaste Energietechniek deel 2 drie jaar geleden had gelezen (dat had gekund, want de uitgave stamt uit 2005), dan waren als die opgravingen in mijn straat misschien niet nodig geweest. Dan had ik bijvoorbeeld passieve zonne-energie gedaan. Allemaal negentiende-eeuwse trucjes heb ik in dit hoofdstuk geleerd, zoals de onverwarmde serre op het zuiden. Of, en hier moet ik toch een beetje om grinniken, dat je een opgewarmd huis passief kunt koelen door de ramen open te zetten. En daarbij uiteraard een formule, waarmee je kunt berekenen hoe je de ramen moet open zetten.
Nou kom, niet zo mopperen. Over de thermische massa van een gebouw, en waar je die (binnen) moet aanbrengen, heb ik nog nooit eerder nagedacht. Ook de beglaasde zonnewand (een kamer van 1 cm diep zonder deur maar met een groot raam) vind ik een vondst. En wat te denken van translucent isolatiemateriaal (een isolerend, maar warmte-absorberend raam, waar je niet doorheen kunt kijken). Maar de zelfdenkende, zonlichtregulerende thermochrome, fotochrome en zelfs elektrochrome beglazing keur ik af. Dan zet ik liever een raampje open.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
2 opmerkingen:
Poe, een raam, waar je niet doorheen kunt kijken? Doet me denken aan de reclamezuil waar ik elke dag langsloop: droge watermassage...
Nou ja, matglas.
En droge watermassage lijkt me wel een Dutch-Comfortonderwerp. Zullen wij ons samen eens droog laten watermasseren?
Een reactie posten