flessengas

Er wordt hier dus gekookt op gas. Op flessengas, want op IJburg is geen gas, althans, niet uit een leiding. Hieronder enkele observaties.

1. Ik had het waarschijnlijk heel makkelijk op het internet kunnen vinden, maar wegens het illegale karakter dat ik flessengas toedicht, heb ik mijn informatie over de distributie ervan ook ondergronds ingewonnen. Via een vader van een klasgenootje van mijn dochter kwam ik erachter dat ergens achter de Zeeburgerdijk, en dan helemaal aan het einde, een boot ligt die gasflessen verkoopt. In de auto heb ik een half uur rondgedoold tussen carrosseriebedrijven, een stadsnomadendorp, twee maneges, veel gras en roestige hekken - een Amsterdams industriegebied - , tot ik de boot vond. Wel drie borden verboden toegang passeerde ik en een hond met rughaar en blote tanden achter een hek. Rook en open vuur verboden. Binnen afgeblaft door een buitensporig onvriendelijke gasemployee. Op de stelselmatige onvriendelijkheid van mijn collega-technici kom ik later nog eens terug.

2. Er is niets moois aan een gasfles, wat ik eigenlijk wel charmant vind. Een oranje slang verbindt hem opzichtig met mijn designfornuis. Als je de fles niet ziet, dan helpt de slang waar je over struikelt je wel herinneren. Ik vind dat de fles lekker lang meegaat. Toch al een maand of langer, en er wordt elke dag tamelijk uitgebreid uit gekookt. Er is ook niets handigs aan een gasfles. Hij is niet te tillen, eigenlijk. En of hij nu leeg, halfleeg, halfvol of helemaal vol is, daar heb ik echt geen idee van.