Het is een zorgvuldig opgebouwde mythe, waar ik tot zojuist nog in geloofde: namelijk dat Italië de bakermat en koesteraar is van de thermodynamica. Het zijn al die sportautomerken (Ferrari, Lamborghini, Maserati, Alfa Romeo, De Tomaso etc), het zijn de Italiaanse futuristen en een paar Italiaanse namen die ik las in de theorie (Torricelli, Venturi, Avogadro) die maakten dat ik dat geloofde. Toch blijken de Italiaanse natuurkundigen vooral de elektriciteit groot gemaakt te hebben (de elektromotor, de batterij, de gelijkrichter, de telegraaf, etc).
Vanmiddag vertrek ik met mijn gezin voor een week naar Italië, met de auto. Ik verheug me vooral op Italiaanse snelwegen. Ik hou van de Italiaanse snelwegen om hun afwisselend lichtgrijze en diepdonkere asfalt, om de heggetjes en de oleanders die erlangs staan en om de tankstations waar echt lekkere reissnacks worden verkocht. Er is in Nederland één snelweg die een Italiaanse sfeer heeft: de glooiende kustsnelweg A44 van Den Haag naar Nieuw Vennep.
Misschien is Italië maar een heel gewoon een Europees vakantieland. En misschien kan ik er dan in berusten dat ik een week lang niet over energietechniek ga nadenken maar in plaats daarvan ga luisteren naar mijn dochter en mijn zoon. En naar mijn vrouw.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten