Vandaag zijn mijn collega's W en W naar de begrafenis van hun oud-collega T. T is op tachtigjarige leeftijd, na een schijnbaar zorgeloos leven en een zeer kort ziekbed overleden. Ik heb T wel eens ontmoet: veel charisma en een jeugdig uiterlijk. Het woord rekel schiet me te binnen. Er gingen n.a.v. zijn dood mooie verhalen over T de ronde: T en de vrouwen, T en de studenten, T en de drank, T en het gezag. W, W en nog een paar andere oudere docenten die T nog meegemaakt hadden stonden in zwarte regenjassen en met zwarte paraplu's bij de lift te wachten, op weg naar de uitvaart. Daar staan ze, een generatie ingenieurs die binnenkort afzwaait. Mannen zijn het, maar ook zij hebben iets rekel-achtigs.
Het schijnt dat door toenemend medicijngebruik het oestrogeengehalte van het drinkwater toeneemt. Daardoor gebeurt er iets met de mannelijkheid van de vissen in het water, maar ook met de viriliteit van de mensenmannen. Ik geloof dat de nieuwe generatie ingenieurs, die nog helemaal niet staat te trappelen om het roer over te nemen, anders is. Minder rekel-achtig.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten