Ik word hier 's morgens gewekt door een wekker van Philips: de wake up light. Die werkt met een spaarlamp die er een half uur over doet om mij vanuit duisternis wakker te schijnen. De felheid van de lamp en de tijd die de lamp nodig heeft om op felheid te komen kunnen ingesteld worden. Niet door mij, maar vermoedelijk wel door mensen die afgestudeerd zijn in de sence-and-simplicitykunde van Philips. Nu het zomer wordt duurt het tot vlak voor middernacht voordat de Groningse duisternis volledig is ingetreden. Dat intreden van de duisternis duurt ongeveer vier uur. Vier uur! Kom daar maar eens om, wake up light!
Als ik naar bed ga zijn hier de gordijnen nog open. Naar bed gaan (de gordijnen dichtdoen) is een plotseling actieve bezigheid. Vermoedelijk omdat ik bang ben om me te bezeren aan meubels, vensterbanken, wastafels en deurposten, wil ik daar iets meer licht bij dan wat de nacht mij op dat uur te bieden heeft. En toch, gewoon het licht aandoen, dat is me te bruut. Voor dan verlang ik een olielamp. En misschien heb ik dat verlangen aanstaande winter, om een uur of half vijf, nog steeds.
2 opmerkingen:
Wat een romantisch stukje. En wat een mooie foto. En wat een geweldige naam voor een nieuwe studierichting: sence-and-simplicitykunde!
Human Technology, noemen ze dat in Den Haag en in Groningen. Niet meer in Alkmaar, helaas.
Een reactie posten