Wat ik het meest romantisch vind aan het boerenleven is dat het voor mij net autarkie lijkt. Ik ben te lui om echt goed te kijken, want boeren kijken natuurlijk ook televisie en drinken ook koffie van de supermarkt. Maar toch, ze wonen zo ver van de bewoonde wereld, dat er vast wel enkele leidingen zijn die niet zijn doorgetrokken tot in hun woning. Riool bijvoorbeeld. Volgens mij kakken de meeste boeren heel autarkisch via een buis in de sloot. Ik denk dan dat boeren dat mooi vinden: liever in de sloot dan in een riool. Liever hun eigen elektriciteit dan die van de centrale.
Omwille van de autarkie had ik eerst bedacht dat de mobiele mestvergister een deel van de opbrengst (zeg: 20 flessen methaangas) als dank achterlaat bij de boer. Dat is erg romantisch en het steunt mijn ideaalbeeld van een elektriciteitsloos Europa, maar echt handig is het niet. Dat betekent namelijk dat de vergister ook nog gas in flessen moet doen en dat het gas in die flessen - ongetwijfeld - aan allerlei kwaliteitseisen moet voldoen. Wat het proces vertraagt, verzwaart en vooral verduurt.
In Mijdrecht schijnt een installatie geopend te zijn die groen gas toevoegt aan het net van aardgas. Ik neem aan dat Mijdrecht dan netjes betaalt voor het aangeleverde groene gas. Ik kan dan een deel van dat geld aan de boer geven. Niet zo autarkisch als het gas, maar toch ook prettig, zo'n klein juten zakje met banknoten erin.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten