Opeens zie ik overal Saabs. Blijkbaar doet de aankoop van dat merk door de Nederlander Victor Muller me meer dan ik zou willen. Twintig jaar geleden had ik allerlei gekrenkte gevoelens bij het Zweedse merk Volvo (en dat kwam door Daf), ... van Saab hou ik nu meer dan eerst.
Anderhalf jaar geleden bekokstoofde ik met mijn collega M een plan om mijn werkgever aan de grote groep auto-liefhebbende jongens van Nederland een onderwijsmodule ' automotive' te laten aanbieden. Autodesign en -techniek, in samenwerking met alle autobouwers uit de Flevopolder, waar M contacten mee heeft. M de contacten en de techniek, ik het design en de brutaliteit, dat was de basis van onze samenwerking. Misschien omdat ik met mijn brutaliteit even later een jaar in Groningen ging wonen is het plan er nooit gekomen. Het voelt, alsof mij nu meteen de gelegenheid ontglipt is om echt mee te denken over Saab, daar in de Flevopolder.
De Zweedse regering staat garant voor het zesvoudige van wat Muller voor Saab betaalt, mits Saab duurzamere auto's gaat ontwikkelen (of zoiets). En ik voel aan mijn water dat het niks mag kosten, dat ontwikkelen. Vooral een onderstel schijnt erg duur te zijn (waarom eigenlijk?). De goedkoopste en effectiefste manier om aan een (ik schat: 10%) duurzame Saab te komen, is door een klein zuinig autootje, bijvoorbeeld de Toyota Aygo, te versaben. Op 22 maart vorig jaar toonde ik hier al aan dat het ombouwen van een Ford tot een Daf een koud kunstje is, dus waarom niet. Voor wie niet weet van versaben is: dat is turbo's op de motor, ruitenwissers op de koplampen, een gekke voorruit en het contactslot tussen de voorstoelen. Maar wel goed en overtuigend!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten