
Tot die tijd zitten we nog met elektrische verlichting. Ik denk dat het komt doordat verlichting licht geeft, dat het zo opvalt en dat daardoor iedereen denkt dat het de verlichting is, waar de milieupijn zit. Ik geloof niet in spaarlampen en led-verlichting en bewegingssensors. Ik zag wel eens een taartgrafiek over mondiaal energiegebruik, en het stuk taart dat verlichting voorstelde was echt maar een klein stukje.
Soms koop ik, omdat ik zelfs te lamlendig ben om een robuuste mening over verlichting te hebben, een spaarlamp. De goedkoopste, dat wel, maar die is al best duur. Er hangt er bijvoorbeeld één in de wc. Het is weliswaar een goedkope spaarlamp, maar ook een recente en toch wil hij nog steeds niet in één keer aan. Hij moet eerst gewekt worden, ofzo. Sorry, maar bij moderne techniek ben ik daar echt niet geduldig genoeg voor. Ik ga dan aan-uit-aan-uit-aan -uit doen met het bijzonder snelle lichtknopje (lekker geluidje maakt het lichtknopje daarbij!). Zolang spaarlampen gemiddeld één seconde nodig hebben om een soort licht te gaan verspreiden, pleit ik voor lichtknopjes die één seconde nodig hebben om te schakelen. Een lichtknopje met schroefdraad bijvoorbeeld.
4 opmerkingen:
Wat een leuk oplossing, om de schakelaar zelf langzaam te maken. Misschien meer de (auditieve) terugkoppeling: een leuk fluitje met een ploink erachter.
Probleem met mijn spaarlampen thuis is dat ze langzaam beginnen te gloeien, zacht-oranje. Pas na een minuut of zo zijn ze op kracht. Dat wordt wel een erg langzaam schakelaartje...
Na één minuut ben ik meestal alweer klaar op de wc. Tenminste, op die spaarlamp-wc. Sorry voor mijn machismo.
Hunk, machismo? Eerder blogde je juist dat een van jouw ouderdomsgebreken is dat je langzamer plast. Of ben je in die ene minuut klaar met de grote boodschap?
Nou, ik denk dat ik zo veel last heb van de spaarlamp, dat ik een natte onderbroek op de koop toe neem.
Maar ik zal de situatie eens echt nauwkeurig klokken, voordat ik hier ga lopen opscheppen.
Een reactie posten