In mijn Warenhuis van de Troost zijn spullen te koop die duurzaam zijn. 100% duurzaam, wat dus heel erg duurzaam is. Op het tobberige af duurzaam, want hoe duurzaam is iets bijvoorbeeld nog, als het na aanschaf thuisbezorgd wordt door een vriendelijke buurman die ooit in zijn leven varkensvlees gegeten heeft? Of als de klant er, na aanschaf, om een of andere reden niet tevreden over is en besluit om het product niet te gebruiken?
Vooruit, de waren van het Warenhuis van de Troost zijn misschien niet 100% duurzaam. En hoe groot het percentage duurzaamheid dan wel is, sorry, ik vind het niet duurzaam om tijd en energie te steken in het uitrekenen daarvan. Duurzaam is eigenlijk gewoon wat ik duurzaam vind. En ik ben de baas van het Warenhuis van de Troost.
Ik denk dat het wel goed is als elk product in het warenhuis een label krijgt waarin uitgelegd wordt wat er nou eigenlijk zo duurzaam aan is. En op datzelfde label staat ook wat er misschien nog duurzamer zou kunnen. Bijvoorbeeld: het gerecyclede koper uit de warmtewisselaar zou gewonnen kunnen zijn onder mensonterende arbeidsomstandigheden. Sorry daarvoor.
4 opmerkingen:
Ik snap niet waarom je je zo vastbijt in de 100%. Is dat alleen om de onhaalbaarheid aan te tonen?
Al het gezeur over duurzaamheid zou opgelost moeten worden via de prijsstelling. Als verbruik van onvervangbare energie, grondstoffen en schaars land duur zou zijn, en verrekend worden regelt alles zichzelf, zonder schuldgevoel of afwegingen.
Alleen: hoe zorg je ervoor dat dierenleed, slavenarbeid en giflozingen duur worden?
Slavenarbeid, dierenleed en giflozingen zijn goedkoop. Alleen slavenarbeid, dierenleed en giflozingen zijn niet natuurlijk. Als de jeugd van tegenwoordig zich zo voorspoedig ontwikkelt als die schattige kindjes in Lucie's klas, dan is er geen prijsmechanisme nodig om dierenleed, slavenarbeid en giflozingen te stoppen. Dat gaat gewoon vanzelf.
Trouwens: volgens mij bijt ik me juist niet vast in 100%. Het lukt inderdaad misschien niet, dus reden genoeg om daar blijmoedig sorry bij te zeggen.
Lijkt me weinig zinvol of motiverend om voortdurend blijmoedig te excuseren, maar goed: mijn rol is alleen om m'n kar vol te laden in het warenhuis.
Heb je zoveel vertrouwen in de oneindige goedheid van Lucies klasgenoten dat we geen techniek of blog meer nodig hebben?
1. Waarom is het niet zinvol of motiverend om je voortdurend blijmoedig te excuseren? Het kernwoord hier is BLIJMOEDIG. Excuseren en je ongelukkig voelen hebben niets met elkaar te maken. Excuses maken dan is juist WEL zinvol en motiverend, want het is de manier om je scherp aan je doelstelling te houden: 100% duurzaam (bijvoorbeeld zonder giflozingen, slavenarbeid en dierenleed. maar die lijst kan nog best wat langer.)
2. Jouw rol is NIET om je kar vol te laden. De rol van de bezoeker van het warenhuis is om op bezoek te zijn. Er mag iets gekocht worden, maar liever niet, want consuminderen is beter. Iets kopen moet wel iets opleveren, voor de koper.
3. Techniek is wel nodig: techniek is een weergave van menselijke intelligentie. Prijsmechanismen zijn niet meer nodig, want prijsmechanismen zijn een lompe manier om mensen te manipuleren.
Een reactie posten