Bij Albert Heijn mag ik batterijen niet zelf pakken; daarvoor is er met een mini-toonbank gemaakt. Bij die toonbank is ook alle andere rommel die het daglicht eigenlijk niet kan verdragen: condooms, printercartridgers, fotorolletjes, herenlectuur ... Batterijen kun je alleen kopen in het obscure steegje van de supermarkt; iedereen is het erover eens: ze zijn walgelijk, maar onvermijdelijk.
Ooit zag ik een suggestieve foto van een gekleurd kind dat gehurkt in een woestijn van oude batterijen met verwijtende ogen en gewonde vingers in de lens keek. Ik heb een levendige voorstelling van de kinderarbeid die bij batterijen schijnt te horen, door de weerzinwekkende smaak vroeger, van batterijlekkage in mijn legodoos. Dat, en de smaak van de aardappelpannenkoek waarbij ik per ongeluk een heel papieren servet had opgegeten zijn de walgelijkste dingen die ik ooit geproefd heb.
Maar uit het marktonderzoek van 4 januari is naar voren gekomen dat batterijen erg comfortabel zijn. Hier een aforisme (Rik Almekinders, 2010): Energy, of course, is completely necessary. Electricity is the most stupid form of energy and should be avoided whenever possible. However, when one has to resort to the use of electricity, one has usually missed earlier opportunities to take a better road to more effective means of energy.
4 opmerkingen:
Vriendje M, met diepgaander en breder technisch inzicht vertrouwde me eerder toe dat als elektriciteit eind vorige eeuw was uitgevonden, het ongetwijfeld was verboden vanwege alle eraan gekoppelde gevaren.
Nou, dat vind ik nou leuk nieuws! Blijkt mijn intuïtie zomaar breed en diepgaand te ziin!
En ik weet het adres waar die overheelijke aardappelpannenkoeken met servet te krijgen zijn!
Owen
Oja? Worden die nog op dezelfde wijze bereid?
Een reactie posten