Op 6 november vorig jaar schreef ik hier een logje over de entiteiten die in ons huis de dingen laten omvallen, op trappen lopen en die de deuren in hun scharnieren laten kraken, en dat ik ze op 5 november de deur gewezen en uitgezwaaid heb. De entiteiten hebben zich toen niet genoeg van mij aangetrokken, want hun aanwezigheid bleef voelbaar. Tenminste, dat maak ik op uit de reacties van de mensen die er gevoelig voor zijn. Ik had de remedie ook al sinds november in huis: een pond gedroogde salie. Woensdagochtend heb ik het huis daarmee gereinigd, door de salie smeulend langs alle plinten van het huis (ongeveer 210 meter) te dragen, in een zelfgemaakte saliebrander.
Als ik nog een keer ergens spoken moet verjagen ('Ga naar het licht! Ga naar het licht!') doe ik dat weer met de saliebrander die ik woensdag ontwikkeld heb. Aan een theezeefje hangt een grote aardappel, waarin een waxinelichtje brandt. Het vlammetje jaagt de salie aan, die anders na enkele seconden ophoudt met smeulen. De aardappel smelt niet, zoals de plastic bekertjes, die ik eerst gebruikte. Salie stinkt echt minder erg dan brandend plastic.
Ook nadat ik de vernuftige brander gemaakt had was er nog een hoop denkwerk: ik moest de spoken in elke kamer een rookvrije vluchtroute naar buiten bieden, door een open raam. Ik vermoed dat entiteiten, ondanks hun onstoffelijkheid, ervoor kiezen om de afmetingen van een mens te houden. Ik heb daarom de saliebrander wel onze grote kasten (en in het bad en de wasdroger) gehouden, maar bijvoorbeeld niet in alle laden van de keuken.
4 opmerkingen:
Is dit dezelfde Rik als waarmee ik in het tegenbestuur 'Rationeel en gaaf' bralde? Is het op z'n minst niet handiger om juist 'de mensen die er gevoelig voor zijn' die 210 meter voor gek te laten lopen? Of moet ik het juist wat positiever zien en mijn oud-collega's bij Ambi Pur wijzen op de enorme marktkansen voor de saliesfeer?
'k Heb twee weken geleden op Jannes verjaardagsfeest haar slaapkamer omgetoverd tot interactief spookhuis. Dat was nou weer wel leuk, om die kleuters de stuipen op het lijf te jagen met duisternis, bliksem, vliegende spinnen, tijgers en een gothic soundscape... Gelukkig hadden ze geen salie bij zich.
Ja maarmaarmaar, dat tegenbestuur was ironie, was je dat vergeten?
Er zijn enorme marktkansen in de saliesfeer, alleen ik heb liever niet dat je dat aan je oud-collega's van Ambi Pur vertelt. Trouwens: ze zijn daar heus gewiekst genoeg om dat zelf te bedenken; tenminste zolang de angst om hun 'serieuze' merknaam te beschadigen hun niet in de weg zit. Wat zag ik nou laatst, toen ik weer eens telvisie keek: Nescafé GROENE koffie.
Hoezo trouwens 'voor gek lopen'? Liep ik voor gek? Goed dat je me daarop wijst, want ik vergeet dat nog weleens bij mijn overwegingen mee te nemen: of ik voor gek loop of niet.
Ik was er niet bij, om te huiveren of te gniffelen. Ik baseer me vooral op jouw beschrijving, en het besef dat jij 210 meter kruipt en dingest, terwijl je het hoe en waarom neit weet, omdat je niet behoort tot 'de mensen die er gevoelig voor zijn'.
Nou, ik ben niet gevoelig voor de aanwezigheid van spoken. Ik 'voel' die niet. Mijn zoon wel, die bijvoorbeeld ook babygehuil kan horen, vele straten van hem verwijderd. Ik heb er een zeer duidelijk belang bij dat het leven van mijn zoon spokenvrij is.
Verder was het een interessante tocht, door mijn huis. 210 meter plint is onbescheiden veel: daarmee werd ik geconfronteerd. En als die hoekjes, die normaal gesproken aan mijn aandacht ontsnappen, daar gebeurt van alles. Erg boeiend. Ik begrijp die entiteiten wel: er is blijkbaar aantrekkelijk veel ruimte voor hun, bij ons thuis.
Een reactie posten