verlichting

De enige werkelijk duurzame verlichting is zonlicht, lijkt mij. Volgens mij is het dan zinnig om te zorgen dat ik alleen dingen doe waar ik licht bij nodig heb als er zonlicht is. Een kwestie van organiseren dus. Het bouwbesluit is daarop al prima ingericht; de eisen aan de natuurlijke lichtinval in elk nieuw gebouw zijn tamelijk hoog. Het enige wat werkgevers hoeven te doen, is in de zomer werkgelegenheid bieden van vijf uur 's morgens tot tien uur 's avonds en in de winter van tien tot vier. Werkloosheid en lange vakanties kun je het beste in de winter organiseren.

Tot die tijd zitten we nog met elektrische verlichting. Ik denk dat het komt doordat verlichting licht geeft, dat het zo opvalt en dat daardoor iedereen denkt dat het de verlichting is, waar de milieupijn zit. Ik geloof niet in spaarlampen en led-verlichting en bewegingssensors. Ik zag wel eens een taartgrafiek over mondiaal energiegebruik, en het stuk taart dat verlichting voorstelde was echt maar een klein stukje.

Soms koop ik, omdat ik zelfs te lamlendig ben om een robuuste mening over verlichting te hebben, een spaarlamp. De goedkoopste, dat wel, maar die is al best duur. Er hangt er bijvoorbeeld één in de wc. Het is weliswaar een goedkope spaarlamp, maar ook een recente en toch wil hij nog steeds niet in één keer aan. Hij moet eerst gewekt worden, ofzo. Sorry, maar bij moderne techniek ben ik daar echt niet geduldig genoeg voor. Ik ga dan aan-uit-aan-uit-aan -uit doen met het bijzonder snelle lichtknopje (lekker geluidje maakt het lichtknopje daarbij!). Zolang spaarlampen gemiddeld één seconde nodig hebben om een soort licht te gaan verspreiden, pleit ik voor lichtknopjes die één seconde nodig hebben om te schakelen. Een lichtknopje met schroefdraad bijvoorbeeld.