Twee stukjes publiceren over andermans ideeën heeft me wel al iets geleerd; namelijk dat ik een duidelijk standpunt moet innemen over mode en vormgeving. Mijn eerste impuls was om me ervan af te keren. Vermoedelijk heeft dat iets te maken met het vroegtijdig stranden van mijn carrière als vormgever. Zeker als vormgeving mode wordt, krijgt het een onprettig exclusief karakter: dan mogen alleen nog de graatmagere vijftienjarige meisjes met doffe ogen zich ermee vertonen en koop ik de dingen alleen maar om bij die mooie meisjes te horen. Tot de fotomodellen besluiten dat de mode is overgewaaid, en dan loop ik voor gek met mijn mooie nieuwe spullen.
Maar er bestaat ook een vormgeving die echt voor iedereen is. Ik denk, maar misschien zie ik nu in mijn argeloosheid van alles over het hoofd, dat de HEMA, de H&M en het (overleden?) telefoonmerk BEN daar aardig in slagen en slaagden. Een beetje hip, maar wel democratisch hip.
Ik denk dat het goed is als iemand zich eens gaat buigen over de vormgeving van vitrage, de eenvoudig aan te brengen dubbele beglazing die de tocht, die in oude huizen via de prachtige houten kozijnen en door het mooie oude glas de woning teistert, weert. Mooie vitrage dus, die democratisch hip is.
4 opmerkingen:
Vergeet je jouw IKEA nou, of lees ik eroverheen? Goed idee, virtrage: wij hadden gisteren de aannemer over de vloer voor het verdubbelen van ons antiek enkelglas.
Mijn IKEA heet inmiddels het warenhuis van de troost (of iets wat daar op lijkt). Ik was die niet vergeten, hoor! Alleen vind ik de ECHTE ikea niet echt een lichtend voorbeeld van democratisch hip. Hoewel ik ook niet goed kan aanwijzen waar mijn a-democratische bezwaar dan zit.
En vitrage: ik zelf moet wel ergens doorheen, voordat ik überhaupt serieus zou overwegen om dat spul voor het ram te hangen. Knappe jongen die vitrage ontwerpt die niet aan een mortuarium doet denken.
Die jongen ben ik: zwarte vitrage, beetje grof met netkousenstructuur, en beetje gothic invloeden misschien?
Ik dacht aan een doorzichtig douchegordijn als horizontale strook.
Simenon beschrijft prachtige rouwkamers, waar zwarte tranen op de muur geplakt zijn, en palmtakken.
Toch is dat niet echt hip van Simenon, denk ik.
Een reactie posten