Uit de tweede hand - Tommie Wieringa in de Pers - verneem ik dat Els Swaab, voorzitter van de Raad van Cultuur, in NRC Handelsblad dit gezegd heeft: Waar die rancune tegen kunst vandaan komt weet ik niet. Ze schijnt hierbij te doelen op de aangekondigde bezuiniging die de kunstinstellingen bedreigen. En inderdaad, Tommie Wieringa: ik zou ook verwachten dat de voorzitter van de Raad van Cultuur erover nagedacht heeft, wat die haat veroorzaakt. Ik heb wel een vermoeden, trouwens, waarom sommige mensen kunst en cultuur haten. Ik ben zelf eigenlijk ook geen groot liefhebber van kunst en cultuur, dus dit stukje gaat over mijn eigen ervaring.
Het fundamentele probleem met kunst en cultuur is dat sommige mensen kunstenaar zijn, alsof dat een beroep is, en alle anderen niet. En kunstenaar - het beroep - word je niet zomaar. Daar gaat een langdurige wedstrijd aan vooraf, en als je die wedstrijd gewonnen lijkt te hebben (een stipendium!), dan blijkt er weer een nieuwe wedstrijd te beginnen. Kunst is geen wedstrijd. Kunst is geen beroep. Iedereen is een kunstenaar en iedereen heeft het recht om het scheppend ambacht te leren.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten