Ik had bijna mijn studie op de Technische Universiteit moeten staken, nadat ik minstens drie keer achter elkaar lager dan een drie gehaald had voor steeds hetzelfde vak: Statica. Met name het studieonderdeel van Statica dat Geleide Instructie heette ontging mij volkomen. Ik vermoedde dat Geleide Instructie een soort elektriciteitsleer voor gearceerde oppervlakken was, door de plaatjes die in het opvallend dunne boekje stonden en door het mysterieuze woord Geleide. Pas bij de allerlaatste kans, in de zomer van 1990, ontdekte ik dat Geleide Instructie TU-taal voor zelfstudie was. En dat boekje, ach ... Ik stel het nu maar vast, met een snik: technici zijn meestal geen mensen van het woord. Koudebrug, dat is ook een woord dat mij altijd erg geïntimideerd heeft. Koudebrug is een architectenwoord. Ik vermoed dat als er een laag rendement is bij de studie bouwkunde, dat dat veroorzaakt wordt door het woord koudebrug. Ik ben er eens op gaan studeren, op koudebrug. Een koudebrug blijkt niet meer dan een lek. Waar het tocht, daar zit de koudebrug. O jee! Er zit een luchtbrug in mijn band!
Om een met veel wiskunde omklede reden zit een koudebrug vaak in een hoek. Op de plek dus, waar zich ook veel stof ophoopt. En het interessante is, dat als die hoek minder hoekig is, maar juist rond (zoals de driehoekige tegel van Arnout Visser, zie afbeelding) het lek gedicht wordt. Hoe je dat zegt met een koudebrug zegt, dat weet ik niet.
2 opmerkingen:
Gek inderdaad dat tocht niet gewoon dwars door de kamer wappert. Tot nu toe vind ik toch iets voor oude mensen: ik voel het nooit als ouderen erover klagen. Maar een ideaal onderwerp voor Dutch Comfort. A propos: waarom Dutch? En why English?
Het zijn de gevoelige mensen, Erik, die niet van tocht houden. Ouderen, jongeren. Maar ook dieren en planten. Ik ben tamelijk ongevoelig voor kou en warmte, maar tocht vind ik altijd vervelend. Warme tocht ook, trouwens.
Het is mijn bescheiden ambitie om van de warme werktuigbouw een vak te maken waar je naar verlangt om het te worden. Zoals nu 'design' dat soort verlangens blijkt op te roepen. Ik vind design inmiddels stomvervelend, en Dutch Design al helemaal.
Mijn ambitie om om Europa elektriciteitsvrij te maken, maar omdat ik nog tamelijk alleen ben in mijn ambitie richt ik me nog even op het Nederlands sprekende deel van Europa.
Dutch Comfort stamt uit de VOC-tijd, toen de Nederlanders nog gierige lompe zeerovers waren en Dutch Comfort betekende zoiets als 'Het kan altdij nog erger'; een combinatie van respect en vrees destijds, zou ik zeggen.
Dutch Comfort is misschien een beetje ironisch. Dat is natuurlijk niet handig, als je doet alsof je een merk bent.
Een reactie posten