Ik denk nu na over het leven in de stadstaat Amstel, Gooi en Vecht, die ik, bij wijze van hobby, gisteren opgericht heb als volledig zelfstandige natie. En Amstel, Gooi en Vecht is geen handelsnatie, maar volledig zelfvoorzienend. Amstel, Gooi en Vecht is door omstandigheden op zichzelf aangewezen. Wij, de dikke één miljoen Amstel, Gooi en Vechters treden deze nieuwe uitdaging optimistisch tegemoet. We moeten ons voorbereiden op de winter, want het kan hier behoorlijk guur zijn. Als we een beetje vreedzaam samenhokken in de huizen die goed geïsoleerd zijn, zal dat, qua warmte, best lukken. Dekbedden en matrassen zijn er genoeg, lijkt me. Maar de honger, daar moeten we iets creatiefs op verzinnen.
Ik vrees dat er niet genoeg landbouwgrond is in onze stadstaat om alle monden traditioneel te voeden. We moeten, lijkt me, nu overstappen op een grootschalige paddenstoelen- en insectenkweek (mmm, lekker!) in de enorme hoeveelheid overtollige slecht geïsoleerde huizen die vrijkomen. En de schaarse landbouwgronden moeten we gebruiken voor de granen en groenten. En misschien helpt het ook als ik - net als de andere Amstel, Gooi en Vechters - gewoon eens wat minder zou(den) eten.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten