Enkele weken geleden organiseerde een bevriende arts in mijn huis een conferentie over Far Better Futures. In het onderdeel dat ik bijwoonde vertelde hij hoe de farmaceutische industrie de markt van de geestelijke volksgezondheid eigenlijk helemaal bepaalt. Zelf gebruik ik geen medicijnen, waardoor ik dit verhaal kon aanhoren.Dit was het verhaal: de anti-depressiva die nu op de markt gebracht worden zijn alleen nog maar placebo's, maar wel met bijwerkingen. Omdat mensen die lijden aan een depressie eraan gewend zijn bijwerkingen te krijgen, denken zij, met de nieuwe anti-depressiva, alleen omdat ze er bijwerkingen van krijgen, dat de pillen helpen.
Om een of andere reden zie ik een parallel met het oprukken van de educatieve uitgeverijen in het onderwijs. Die boeken maken die erg duur zijn en waar je hoofdpijn van krijgt. Want hoofdpijn krijgen, was dat ook niet een bijverschijnsel van leren? Nou, dan zullen ze wel goed zijn, die boeken.
2 opmerkingen:
Ik geloof zeker in het placebo effect rond het verkrijgen van een (deel)certificaat of cijfer: zelfvertrouwen -> meer wagen en experimenteren in praktijk -> meer leren -> meer zelfvertrouwen...
Kun je wat dieper ingaan op dat 'oprukken' van de uitgeverijen? Heb je het idee dat hun invloed (kosten) toeneemt?
Ik geloof niet dat uitgeverijen, of leermiddelen (in de zin van *boeken*, (of, helemaal erg: *werkboeken*) ergens op een duidelijk positieve manier inspelen op deze cyclus. Overigens zie ik niet waar in die cyclus dat certificaat moet worden afgegeven: voor of na het wagen? Voor of na het leren? Voor of na het verkrijgen van zelfvertrouwen?
Ik kijk met jaloezie naar de werktuigbouw-leerboeken die tot ongeveer 1970 op de markt waren, en die geschreven waren door *ir leeflang*, directeur van de HTS te Rotterdam (bijvoorbeeld, je kent het genre denk ik wel). Ook onleesbaar, maar zo verrukkelijk kleinschalig en betrokken.
Het boek waaruit ik statica doceer, geschreven door de internationale Amerikaanse auteur Hibbeler, kost ongeveer 70 euro. En is eigenlijk onbruikbaar. Ik moet wel toegeven dat ik me in de concurrenten nog niet verdiept heb. Andere boeken die ik te zien krijg lijken ook vooral als doel te hebben te lijken op een boek en DUS een omvang van minsten 200 pag te moeten hebben. 200 pagina's boeiend blijven, dat lukt echt bijna niemand.
Een reactie posten