Ik geloof niet dat mensen als vegetariërs geboren zijn. Over hoe lekker ik vlees vind, schreef ik hier al uitgebreid. Ik ken enkele biologen, die echt van dieren houden, maar die die dieren ook zelf slachten, in hun eigen schuur of voor hun eigen klas. Ik herinner me de zelfmoord van Piet Vroon, vlak nadat hij had uitgelegd dat groente somberheid in de hand werkt en vlees agressieve vrolijkheid. Nietzsche scheen het ook niet op vegetariërs te hebben. Dat laatste is geen sterk argument, maar ik hou van Nietzsches snor en van zijn schrijfstijl. Peter A. Levine beschrijft in De Tijger Ontwaakt hoe dieren drie effectieve reacties hebben op acute bedreiging: (terug)vechten, vluchten of (emotioneel) bevriezen. Mensen zouden eigenlijk, net als dieren, meer moeten vechten en vluchten. Bijvoorbeeld omdat je bij vechten en bij vluchten zo lekker in beweging bent, en dat schijnt te helpen tegen angst. Alleen veel mensen kiezen ervoor om te bevriezen, als ze zeer angstig zijn. Voor dieren is bevriezen effectief, omdat prooidieren die voor dood erbij liggen vaak door hun bedreiger over het hoofd gezien worden. En als het dan toch misgaat, voelen de (emotioneel) bevroren dieren de stervenspijn nauwelijks. Als de ontsnappingsstrategie - het bevriezen - wel slaagt, dan schudden ze de bevroren staat met een schijnbaar zinloze verlate vecht/vluchtreactie van zich af. Een beetje in het wilde weg vechtvluchen dus.
Zo doet de natuur dat, dames en heren. Ik ben ervan overtuigd dat na het rare vechtvluchthuppeltje in het lege bos alle dieren hun doodsangst vergeten zijn. Dieren weten niet dat ze sterfelijk zijn. Daarom is er niets onethisch aan het doden van dieren. Moet ik dit verder uitleggen? Wie oprecht zonder doodsangst is (wat voor mensen niet voor te stellen is) zal de dood in de praktijk hoogstens een grappige nieuwe ervaring vinden. Waarom de dieren die ervaring misgunnen?
2 opmerkingen:
Omdat het niet om de dieren gaat. Ethiek gaat niet over de vraag wat de dieren er van zouden vinden (die kennen, naast geen doodsangst, ook geen ethiek), maar enkel over wat wij er zelf van vinden.
Overigens waag ik het van die doodsangst te betwijfelen voor Olifanten. Die kennen in ieder geval wel rouw, dat is toch al iets. Dan is er wellicht al sprake van ethiek mbt de familie en vrienden van onze afgeschoten Dumbo.
Ik ken een verhaal over rouw bij ratten. Tsja, rouw. Ik geloof dat onder de dieren de dood tamelijk nuttig is Stel je voor als al die dieren bleven leven!
Ethiek voor mij (mijn ethiek dus) betekent dat ik wil nadenken over wat dieren ervan zouden *vinden* (ik betwijfel of dieren iets vinden, trouwens).
Ik heb het in het stukje niet gehad over slechte behandeling van dieren, want dat vind ik onethisch. Ik geloof niet dat vlees eten en dieren slecht behandelen per se bij elkaar horen. Mijn stukjes zijn slechts drie strofen lang.
Een reactie posten