Ik heb nog niet echt de moeite genomen om me erin te verdiepen of kernfusie echt wat is, of - waar ik helaas niet van zou opkijken - dat het een gimmick is. Ik kan wel mensen bedenken die er grote financiële belangen bij hebben om de wereld te laten geloven dat kernfusie een reële oplossing is. Ik zou niet zo wantrouwend willen zijn. Om onduidelijke redenen wil ik telkens op zoek naar de rottigheid die de moderne samenleving produceert. Als het energieprobleem is opgelost (kernfusie), dan is er meteen een nieuwe prioriteit op mijn lijstje: biodiversiteit. Ik verwacht binnen één jaar mijn prioriteitenlijst afgewerkt te hebben en te kunnen beginnen met genieten. Ergens van.
Die kruising tussen een hond, een giraffe en een vleermuis hierboven schijnt uit te sterven. Ik vind dat jammer, om esthetische redenen, omdat de hondvleermuisgiraffe er krachtig en teder uitziet. Het is eerlijk om te bedenken dat leven dat er slap en wreed uitziet ook valt onder biodiversiteit, net als het leven dat onzichtbaar klein is. Is uitsterven noodzakelijk?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten