Mijn collega W benadrukt, als onze studenten ergens informatie over zoeken, dat het internet een onbetrouwbare bron is. Misschien ben ik maar een oppervlakkige denker, maar ik moest het eerst zelf ervaren om het te geloven. Eén: mijn vrouw zoekt elk jaar het recept voor oliebollen op internet op, en de eerst hit beweerde dat er in oliebollen sukade, heel veel meel, 150 ml melk en 55 gram (droge?) gist moest. Enfin: het klopte niet. Vieze oliebollen. Twee: mijn logje over salie branden is dit jaar al 200 keer geraadpleegd door mensen die willen weten hoe je salie moet branden. De democratie van het internet heeft besloten dat ik op dat gebied een kenner ben. Van welk obscuur onderwerp kan ik nog meer een kenner worden?
Dat hele vuurwerk, van afgelopen vrijdagavond, dat was oorspronkelijk toch ook bedoeld om boze geesten te verjagen? Ik wil dat best geloven. Maar, eerlijk gezegd, als ik een boze geest was, dan vluchtte ik niet het huis uit, maar juist het huis in, zoals mijn verstandige gezinsleden, wegens al dat vuurwerk.
Zouden mensen die niet gedronken hebben dat ook doen: hun eigen stad volledig - straat voor straat - bestoken met munitie? Zouden mensen die zich niet eerst hebben laten vollopen dat ook doen: elk huis omringen met giftige dampen en neerdwarrelend karton en fijnstof? Zouden nuchtere mensen zulke agressieve pokke-herrie kunnen maken? Ik pleit voor vuurwerk afsteken op een ernstige manier, binnenshuis. Dat zal ze leren, iedereen, de boze geesten incluis.
2 opmerkingen:
Dat je je boosheid maar mag blijven omzetten in blije blogjes. Gefeliciteerd, held! Vier je het over een half jaar in de zomer?
Tsja, boosheid. Zou het boosheid zijn? Ik heb er inderdaad geen ander bijvoegijk naamwoord voor.
Een reactie posten