tas

Er zal een goede reden zijn waarom de Hogeschool van Amsterdam alsmaar meer studenten aantrekt. Ik weet die reden niet, maar ik weet wel dat het gebouw waarin we werken zucht onder de grote hoeveelheid mensen die ervan gebruik wil maken. Nou ja, het gebouw zelf zucht natuurlijk niet, maar de mensen die het gebouw organiseren zuchten wel.

Ik heb vanmorgen aan mijn manager aangegeven dat ik persoonlijk wel verlichting wil brengen: door mijn bureau op te geven. Ik gebruik mijn bureau eigenlijk alleen om er stapels papier op neer te leggen. De telefoon die erop staat gaat nooit over en de computer, die naast de telefoon staat, is volgens mij volkomen inwisselbaar met alle andere computers in het gebouw. Mijn gezelligheid kan ik overal mee naartoe nemen.

Ik streef naar een nieuwe orde op mijn werk, en voor die nieuwe orde heb ik wel iets nodig: een tas. Een mannentas. Hoe ik als man, als ontegenzeggelijk echte man met een tas ga rondlopen (ontegenzeggelijk mannelijk dus, en zonder daar iets aan af te doen), daar ga ik nu een studie van maken.