Wegens een hier niet nader te noemen ernstig delict, door mij gepleegd, is mij een werkstraf opgelegd. Afgelopen vrijdag is deze straf mij opgelegd door de rechtbank in Amsterdam, waar ik zelf mijn verdediging voerde. Met zelf de verdediging voeren had ik eerder al een keer geoefend, toen ik een ander, weliswaar iets minder ernstig delict gepleegd had in Den Haag. Verdediging voeren is gewoon een spelletje, net als geld en werk. In Den Haag dacht ik dat ik in de rechtbank iets te verliezen had, waardoor ik er ook niks won, behalve en hoop verloren tijd. Vrijdag in Amsterdam kwam ik om te winnen, en hoewel ik niks won, voelde het voor mij als een overwinning.
Wat voelde als een overwinning, was dat ik mij niet liet imponeren door de autoritaire bureaucratie van het recht. Ongetwijfeld was mijn optreden in allerlei opzichten ongepast (ik zei bijvoorbeeld, niet op een onvriendelijke manier, maar toch, joh tegen de rechter), maar het was, afgezien van een zweempje exhibitionisme, authentiek wat ik deed. Ik geloof dat de rechter dat wel grappig vond. Met name mijn pleidooi tegen walgelijke stompzinnigheid van de geldboete. De rechter vond mijn vergrijp echter niet ernstig genoeg voor de door mij vurig verlangde detentie zonder strafblad (een door mijzelf uitgevonden straf) en legde mij daarom een werkstraf op. Met deze straf hoor ik bij een kleine groep van experimenteel bestraften, die alle een door de rechtbank opgelegd literair werk moeten voorlezen. Op een audiodrager naar keuze.
Enfin, dat doe ik, het komende jaar. Wat ik moet voorlezen is De Opleiding tot Redenaar, van MF Quintilianus. Voor wie dat wil volgen: ik doe daarvan verslag op Twitter.
10 opmerkingen:
IK heb voor het eerst in weken weer eens heel hardop zitten lachen achter mijn bureau. Ik zat ook nog even te twijfelen of het echt of verzonnen was. Heeft de rechtbank nog toegelicht wat voor criteria ze gebruikt bij de keuze van de boeken?
IK vind het eerlijk jammer dat ik niet van audioboeken hou en in het kader van adhd vermijding niet aan twitter doe.
Tjee...
(BTW gaan we nou nog sprinkhanen eten, of ben je daar juist voor veroordeeld?)
Je bent toch al jarig geweest? Had het iets te maken met je verjaardag? Gefeliciteerd nog. Ik onthoud geen verjaardagen (data).
Wat valt er te lachen aan een veroordeling?
Ik geloof dat de rechtbank echt wilde dat ik iets leerde, dus dat ikzelf iets aan mijn straf zou hebben. Ik vind het dus een goede keuze: Quintilianus. Het is meer een plicht dan een straf.
Ja, we gaan sprinkhanen eten. Mijn veroordeling had daar niets mee te maken.
Ik ben jarig geweest. Ook dat was geen vergrijp.
Natuurlijk lach ik niet om een veroordeling. Ik lach om de voorstelling in mijn hoofd van Rik die zijn verhaal doet en de rechter die daardoor ongetwijfeld uit zijn normale routine gehaald wordt en of die rechter dat dan storend of een welkome afleiding vind. In mijn hoofd verwordt dat dan al gauw tot een soort absurdistisch toneelstuk.
Ja, het was een tamelijk koddige bijeenkomst.
rik, je moet ook nog maar een keer vertellen wat je nou gedaan hebt, dat maakt het voor ons argeloze lezers makkelijker om te reageren. we missen wat context. maar ik kan me voorstellen dat je dat niet op een weblog doet (alhoewel, rik, waarom niet eigenlijk?)
tot snel!
Nou, misschien is dit een goede reden om eens op een parkeerplats buiten de digitale snelweg af te spreken.
Ik denk dat-ie betrapt is bij het stelen van een tas. Met misschien vanalles erin ook-nog-wel.
Nou, ik heb het tassenplan alweer opgegeven. Ik zal hier nog eens verslag doen van het verstandige en handige leven van een man zonder tas e met vel vertrouwen in de goede afloop.
Een reactie posten