Mijn 11-jarige nichtje Anna was erg enthousiast over de dichtgevroren sloot rond ons huis. De dooi was al ingetreden, maar Anna stond erop te springen en riep: 'Ik kom hier wonen! En dan ga ik elke dag in mijn bikini op het ijs om er lekker doorheen te zakken!' Dit was nadat ik haar had uitgelegd dat het onder het ijs heel koud is en dat het onder het ijs in kleine slootjes vaak enorm stinkt.
Anna had een prachtig visioen. Want het is inderdaad heel erg lang geleden dat er een echte zwembadinnovatie gedaan is. Ik vind bijvoorbeeld het innovatieve De Mirandabad in Amstedam (met knuffelmuur, golfslagbad en wildwaterglijbaan) alweer een ranzig oud bad. Het helpt niet genoeg, om daar elke week een dj uit te nodigen.
Mits je het water heel stil houdt, dan moet het, lijkt mij, mogelijk zijn om op behaaglijk warm gechloord zwembadwater een laagje ijs te laten groeien. Elke nacht weer. Of elk uur weer, waarom niet? En dan gaat er een lampje branden, waardoor je weet dat het moment is aangebroken waarop je met je bikini aan door dat krokante laagje mag heenspringen in het aangename zwemwater. Als lopen in verse sneeuw.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten