Op het jeugdjournaal zag ik hoe glasvezel gemaakt wordt. Aan de glazen staaf waarmee het allemaal begint wordt veel zorg en energie besteed. En van die staaf wordt een heel dunne draad getrokken. Mijn intuïtie zegt dat ik dat zorgvuldige glas nodig heb, als ik infraroodstraling wil vervoeren, want dat wil ik namelijk, voor het Europa zonder elektriciteit. En mijn intuïtie zegt ook dat die dunne draadjes te dun zijn, als bijvoorbeeld je fornuis op mijn infrarood-netwerk wilt aansluiten. De Dutch-Comfortcentrale levert via het glaskabelnetwerk infraroodwarmte aan huis. Langs een meterkast en via vertakkingen eindigt het glazen netwerk bij tappunten, enkele in elk vertrek van de woning. Bij zo'n aftappunt kan de infraroodwarmte getapt worden. Of eigenlijk: de warmte straalt er vanzelf uit, als je het dekseltje er niet op gedaan hebt.
Heel belangrijk, als je in het nieuwe Europa zonder elektriciteit op reis gaat: 'Schat, heb je alle dekseltjes wel dichtgedaan?'
Geen opmerkingen:
Een reactie posten