Ik woon thans in een gemeente die duidelijk afvalbeleid heeft en handhaaft. Ik heb tot nu toe ervaring met: groene bak, grijze bak, papier, en glas in drie kleuren. Papier en glas kunnen onbeperkt aangeleverd worden; van de beide bakken mag één huishouden tweewekelijks maximaal één kub aanleveren. Anders dan in de grote stad vind ik hier in de landelijkheid afval scheiden erg leuk. Het vieste is het groene afval; dat mag van mij ongeveer vier dagen in een emmer in de keuken staan, waarna ik het door weer en wind naar de groene verzamelbak breng. Die bak staat als een baken op het betonnen plaatsje. Het beton dat hem omringt neutraliseert zijn biologische activiteit: wurmen, gisting, schimmel, alcohol, maden, fruitvliegjes. Hoe precies, dat weet ik nog niet, maar die groene bak, daar zit warmte in.
Wat overblijft voor de grijze bak is plastic. In een grote pedaalemmer zit een KOMO-zak van plastic, en in die zak komen de levenloze dingen. En de levenloze dingen die dit huishouden afscheidt zijn allemaal van plastic. Smetteloze zakjes en doosjes en folies, rustig één kub per twee weken, want dit gezin leeft er vrolijk op los. Zoveel moois gooi ik achteloos weg! Al die mooie calorieën! Als je zelf een pelletteer-machientje hebt, dan kun je daar ook weer fijne brokjes van maken voor in de wakrako!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten