Dezelfde weerzin die ik heb tegen elektriciteit heb ik ook tegen de futuristische metaalsoort aluminium. Ik vind aluminium een onethisch metaal. Dat aluminium in de aardkorst zeer voorradig is en ook alle andere lovenswaardige eigenschappen die het materiaal heeft, verhelpen niet dat ik het onaangenaam vind dat er bespottelijk veel elektriciteit nodig is om het aluminiummolecuul voor aluminiummolecuul uit bauxiet los te peuteren. Zoveel elektriciteit dat aluminium alleen gemaakt wordt op plaatsen waar niemand zich er echt aan stoort dat er een stuwmeer of een kerncentrale gebouwd is.
Als ik Chinees eet, eet ik de bami goreng en de loempia het liefste in het restaurant op. Ik houd van het artistieke stukwerk, van het aquarium en het Chinese porselein, maar de belangrijkste reden dat ik geen gebruik wil maken van de afhaaloptie die elk Chinees restaurant biedt, is dat niet kan aanzien hoe royaal elke portie apart in aluminiumfolie wordt verpakt.
Mijn zoon ontbijt met een boterham met appelstroop. Vanmorgen zaten alle boterhammen nog samen in een zak in het (elektrische) vriesvak, en bevroren boterhammen, die lust hij niet. Aanvankelijk deed ik de boterham in de (elektrische) broodrooster, maar toen bedacht ik hoe brood uitdroogt, van die droge roosterwarmte. Ik heb de boterham toen ingepakt in aluminiumfolie, want dat hebben we wel gewoon in huis, hoor. Nou ja, uit zuinigheid gebruikte ik het aluminiumfolie dat nog in de oven lag. Ik pakte de boterham in het folie met de vuile kant buiten; het brood ontdooide mooi zompig en in huis ging het ruiken naar appeltaart en vis.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten