Dat ik mij hier wel eens laatdunkend heb uitgelaten over het broeikaseffect, komt doordat het idee zo groot en retorisch is, dat ik er in de praktijk eigenlijk niks substantieels aan kan doen om het op te lossen, behalve me er rot over te voelen dat ik überhaupt leef. En ik houd niet zo van retorische ideeën die impliciet tot doel hebben om mij een rotgevoel te bezorgen. Zeker niet over dat ik leef. Maar mijn schoonvader, die graag de oude meesters leest, wist dat Descartes in de negentiende eeuw al had aangetoond dat toename van de kooldioxide tot opwarming leidt. Of het was een andere pruikenkop in een ander decennium, dat heb ik niet zo precies onthouden. Ik vind het idee van de waterstofeconomie echt erg mooi, echt waar! Waterstof tanken en pure stoom uit de uitlaat, dat is de wereldvrede, heus waar, ik vind dat ook.
Het is alleen zo ingewikkeld! Waterstof maken, dat is héééél ingewikkeld. Tenminste, dat dacht ik altijd. Tot ik, en ik heb hiervoor echt minstens een uur op het internet gestruind, op vergassen van biomassa (hout, bloembollen) stuitte. En dat vergassen waterstof oplevert! Kijk, deze meneer uit Zaïre met de snor, die is hier aan het vergassen. En omdat hij de vergasser op een auto gezet heeft, vermoed ik dat hij de motor van die auto op waterstof loopt. Of zou het een propagandafoto zijn?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten